Aslen sezeryanın korkulacak bir yanı yok. Ben hiç istemediğim halde bebeğimi sezeryan ile dünyaya getirmek zorunda kaldım. Normal doğumu aşırı istiyordum. Doğumdan 3 ay sonrasına kadar her aklıma geldiğinde ağladım. Sizinde dediğiniz gibi normal doğumun tadını almak istiyordum, sezeryan olunca bir an anne olmamışım gibi geldi, bir türlü sezeryanı kabullenemedim. (Ben böyle yazınca diğer anneler tarafından taşlanıyorum ama inşallah bu defa taşlanmam) Sonrasında bu düşüncem geçti tabi. Çok şükür bebeğim sağlıklı, sıhhatli oldu. Normal doğum diye diretseydim Allah korusun bebeğimi kaybedebilirdim de. O yüzden riske atmadan sezeryanı kabul ettim. Şimdi ikinci bebeğime hamileyim. Bunda da normal doğumu çok istedim ama hastane şartları uygun olmadığı için bu da sezeryan olacak.
Hangi şekilde olursa olsun önemli olan bebeğini sağlıklı bir şekilde kucağına alman.. Bu yüzden benim gibi neden normal doğum yapamadım diye kendini boş yere üzme lütfen. Hayırlısı ne ise o olsun, olanda hayır vardır de.
Sezeyandan sonra bir hafta karyolamız yüksek geldiği için oturma odasında, kanepede yattım. Karyolada zorlanıyordum, 8.gün karyolaya geçebildim. Yanında seninle ilgilenecek biri olduktan sonra çok zorlanmazsın. Ağrın, sancın elbetteki olur, normal doğumda da(çünkü çoğu normal doğumda dikiş atılıyor), sezeryanda da olur. Sonuçta dikiş var ikisinde de ve bu da elbetteki rahatsız eder fakat bebeğinin kokusunu içine çektiğin anda her şeyi unutursun. Ağrı kesici ilaçlar verdikleri için uzandığın yerde çok ağrın sızın olmuyor, hareket etmek istediğin zaman zorlanıyorsun ama maksimum 2 haftaya kadar kendini toparlarsın.
Kusura bakma baya uzun anlattım ama sözün özü, korkacak bir şey yok, keyfi sezeryan olmak isteseydiniz sezeryanı tavsiye etmezdim çünkü sağlık açısından ve diğer bir çok açıdan normal doğum daha iyi elbetteki ama zorunlu olduğu için bir şey diyemiyorum. Siz içinizi ferah tutun ve ameliyat diye korkmayın. Dayanılmaz bir ağrısı yok, bir müddet bakıma ihtiyacınız oluyor, yavaş yavaş hareket ediyorsunuz o kadar.