Valla her sürecin zorluğu ayrı onu soylim. Karnındaki boşluğa degil de bir anda önünde bir bebek ve bu bebek senin, farkindasin ama tuhaf bir duygu oluyo insanda ben nasıl buyutucem endişesi tecrubesizliğin verdiği korku, ya bi yerini incitirsem ya bilmeden üşütürsem . Annelik duygusu zaten öyle birşey ki ben doğum yaptiğim gece hastanede kalirken sabah kadar bebeğimi izlemiştim hic gozumu kirpmadim. Deli gibi surekli nefes aliyo mu diye bakıp duruyodum :)) zamanla nasıl bakman gerektiğini ogreniyosun bebekle birlikte sende büyüyorsun ve olgunlaşiyosun. Ama yinede herşeye değer anne olmak bütün zorluk ve fedakarlığa değer. Şimdi ilk bebeğim 2 yaşında ve bende ikinciye hamileyim inan bana her evresi ayrı güzellik ve zorluk :)