Aynı hisler bu hafta bana da oldu.Bir tane oğlum var, çok severek isteyerek büyüttüm, bağımız çok kuvvetli,bir de kızım olsun istedim 2. Çocuğu düşündük nasıl düşündüysem sanki hiç erkek olma ihtimali yokmuşçasına kesinleştirmiş beynim kız diye. dr erkek deyince inanmadım üzüldüm.bir taraftan vicdan azabı çektim. Çok karışık hisler içerisine girdim. Arkadaşlarıma dalga geçer gibi anlattım hislerimi ama içim çok üzgündü aslında. 2. Çocuğu neden istedim ki dedim içimden, şimdi öğreneli 3. Günüm ve hala içim biraz buruk kızı olan arkadaşlarıma karşı bir özenme hali var. Kız bebek elbiselerine bakıp iç geçiriyorum. Sizin dediğiniz gibi anneliğe karşı bağımı kaybettim gibi oldu. Dün gece biran önce kendime gelmem gerektiğini düşündüm. Bu hisler doğru değil annelikte bence evlat ayrımı olmaz. Sadece istediğin bir şeyin gerçekleşmeme hayal kırıklığı diye düşünüyorum. Allah ım sağlıkla kulağımıza almak nasip etsin,doğum yapınca bu hisleri unutup üstüne de güleceğiz.