Aaa aynı ben bende 30 haftadayım, 28den beri ağrılarım var, 16.ya kadar iğne pruloton onun ağrısı. Sonrası serklaj ameliyatı, bişey olacak mı kaygısı, yaşam sınırını geçtikten sonra da vajina ağrısı ama annelik gerçekten çok kutsal. Ben bir evlat kaybettim, 22.haftada doğdu yaşamadı tabi ki. 24 saat doğumhane de kaldım, sancı çeken annelere, bağıran annelere çok kızdım içimden keşke dedim yer değiştiribilsek de ben yavrumu sağlıkla kucağıma alabilsem de bu ağrılara razıyım diye. Benden sonra gelen 10 kişi doğurdu bebekler ağladı. Yaşamayacağını bile bile o acılara katlandım. Şimdi elhamdülillah diyorum. Yaşam sınırını geçtik, oğlum sağlıklı olsun da bu da bir süreç, az kaldı doğuma bunlar da geçecek. Rabbim kimseyi evlatla sınamasın. Demem o ki şükredecek çok sebebimiz var. Burada okuyorum hasta bebekleri yaşamayacağını bile bile ya da doğum sonrası umut olmayan bebekleri için anneler katlanıyor bu acılara ağrılara. Sabret, evladını kucağına alınca hepsi geçer