Bak ben 14 yıldır evliyim. Benden sonra evlenen herkesin çocuğu oldu. Ailenin en büyük gelini benim. En küçüğünün çocuğu da oldu. Ve çevremde bana o kadar ağır sözler söylendi ki anlatılmaz yaşanır. Bunları bana yaşatan da eşimin ailesi. Hiç isyan etmedim çok istedim ama hiçbir zaman Allah ım neden demedim. Bu 14 yıllık süreçte 2 düşük, 1 kürtaj, 5 dış gebelik, 3 kimyasal gebelik geçirdim. Ve bana bunları yaşatanlar hiçbir zaman bana aile olmadı. Ailem yanımda değil. Eşim tam destekçimdi diyemem o da beni çok ezdirdi, yıprattı. Tüp bebek tedavisine Ankara gibi Bi yere hep tek başıma gidip geldim maddi durumumdan dolayı. Eşim çok nadir gelirdi. Masraf 2 kat olmasın diye tabi. Bu sürece gelene kadar 1 aşılama 1 tüp bebek ve 4 operasyon geçirdim. İnancımı yitirmedim. Rabbim benim payıma düşeni de verecektir dedim. Ve bu sene haziran ayında tekrar tüp bebek yaptım. Oluruna bıraktım. Olmazsa yeniden yapacak maddi imkanım da yoktu. Sonra Rabbim lütfuyla merhamet etti bana bunları yaşatanlara cevabını verdi. Şu an 27 haftalık hamileyim. Bebeğimin her hareketlerini hissettiğimde şükrediyorum Rabbim bu güzel duyguyu bana da yaşattığı için. Şimdi de kimse bsna destek olmuyor ama olsun. Bu güzellikleri yaşamak yeter bana. Demem o ki her nasip vaktine esirdir. Vakti gelince elbet olacak. Rabbine güven ve sabret yeter ki