Ameliyatım çok uzun sürmüştü. 2 saatten fazla sadece beni toplamak, kapamak için uğraştılar, gebelik boyunca içerde, plesantada kanama alanları vardı zaten, doğumda da rahim toparlanmadı bi türlü, çok kan kaybettim. Benim ameliyattan çıkıp odaya gelişimi gören kimse unutmuyor:) doktorum sonra odama geldi dedi ki tamam bitti, şimdi toparlanma vakti, yarın sabah daha iyi hissedeceksin. Gerçekten öyle oldu, 12 saat sonra sabah doktorum yanıma geldiğinde tuvalette makyaj yapıyodum:) bebeğimi kendim kucağıma alıp altını alıyordum. Ameliyatın üstünden daha 48 saat geçmeden kucağımda bebek hastanede merdiven inip çıkıyordum. 3 günlükken artık yardımsız yatıp kalkabiliyordum. 5 günlükken eğilip kendi çorabımı giyip ayakkabımı bağlayabiliyordum :) amaaaaa hiç yatmadım, çok hareketliydim. 2 gece hastanede yattım. Sürekli yürüdüm. Eve gelince geceden geceye yatak yüzü gördüm. Asla hasta modaya girmedim. Bebeğimi görmeye gelenlere hizmet ederdim. 3 gün önce hastanede gördüğümüz sen misin derlerdi :) diyeceğim o kiiiii, hata moduna girmeyin, gözünüz yatakta olmasın, bebeğinizle ilgilenin bol bol ve boolllll su için :)