36.2.de gece tam yattıgımda suyum geldi, eşimi uyandırdım hazırlanmasını söyledim hemen doktorumu aradım ama 10 yıldır anında ulaştıgım doktorun telefonu kapalıydı.. Asistanını aradım 2 dakika içinde doktoruma ulaştım acele etme hastaneye geçin dedin. Duşumu aldım giyindim, annemlerle hastaneye gittik. Kritik haftada oldugumuz için sabaha kadar beklemek istediğini söyledi doktorum. Gece 12den sabah 10a kadar kan takviyesi yapıldı serumlar takıldı iğneler yapıldı.. Sabah erkenden doktorum geldi. Kontrollerini yaptı ve sezeryan olacagım önceden belliydi. Gece ve sabah ilkkez birkac kez vajinal muayene oldum beni en cok zorlayan o oldu onun dışında herşey cok şükür sakin ve olağandı. Sedyeyle ameliyathaneye cıktık belden aşağısını uyuşturdular bu da önceden belliydi. Belden iğne yapılırken minicik ufacık sinek ısırıgı gibi oldu zaten hemen ayaklarım uyuştu, başka agrı sızı hissetmedim doğumla ilgili o anda sonda takılmış onu hissetmedim. Ben başka operasyonda geçirdiğim için yaklasık 2 saat ameliyat masasında kaldım. Doktorum ve ekibiyle sürekli konustuk gulduk cok şükür. Operasyon ilk başladığında tansiyonumun düştüğünmü hissettim hemen söyledim bana hava vererek rahatlattılar başkada sıkıntım olmadı.
Ameliyat sonrası uyuşukluk gecmeye başlayınca sondayı cıkardılar onda da acı hissetmedim. 4 5 saat sonra beni yürüttüler ve tüm gece yürüyüş tuvalete gitmek, yemek yemek sıvı tüketmek bebeği emzirmek şeklinde bi söngüyle sabahı ettik. Tabiki de bi yara oluyor illaki ağrı sızı oluyor sonraki süreçte ama bebek oyle tatlı geliyorki agrını umursamıyorsun. Zaten ben agrım oldukca soyledım, miyom ameliyatıda oldugum için hastaneden cıkmadan agrım şiddetlenince yine doktoruma söyledim ve yapabilwcegi en güçlü ilacı yaptı. Eve gelince de 2 annemler oldugu halde bebege kendim baktım. Nerdeyse hiç yatmadım.
Bugun 33.gün hala yaramda uyusukluk belimde biraz agrı var ama buna şükür agır işler hariç bebek balımı yemek işimi kendiö hallediyoeum.
Umarım seni korkutacak bi hikayem yoktur..