Bende bu konuda biraz katıyım, eşim isterse doğumdan önce isterse sonra haber versin mesela hiç önemli değil hatta öncesinde haber verirse ikimizin aileside ben içerideyken dualar ederler bir sürü ama kimsenin hastanede yanımda işi yok hatta eve gelir gelmezde kimseyi istemiyorum yardımı dokunacak tek bir kişi haricinde o da ister istemez annem olur kaldı ki kayınvalidem zaten Türkiye'de. Hastanede yanımda sadece eşimi istiyorum, hemşireler herşeyi öğretip yardımcı oluyorlar her ihtiyaçta da çağırabileceğim sonuçta. Ben kendi anneme açık açık hastanede istemediğimi söyledim ve kendide hiç alınmadı ablamdaki tecrübesinden dolayıda hastanede kendisininde olmak istemediğini söyledi hatta. Eve geldiğimde de birkaç gün eşimle bana bebekle ilgili alışma dönemimizde yol göstermek için bir süre sadece annem kalacak belki 3 gün belki 1 hafta sonra o da gidecek inşaallah yalnızca eşimle ben olmak istiyoruz. Ne kadar çabuk alışıp sorumluluk alırsak o kadar iyi. Sezeryan vs gibi durumları saymadım ama eşimin babalık izni var ve kendi de bende bana her türlü durumda yardım konusunda tecrübe edinmesi gerektiğini düşünüyoruz. Ben daha yeni doğum yapıcam sonuçta hiç yaşamadığım bir duygu söz konusu bide gelecek insanları dert edemem etmek istemem, başlı başına stres ayrıca tesettürlü olduğum içinde öyle lappadanak herkesin gelmesini hayal edemiyorum biraz özel alana ihtiyacım var. Hiç belli olmaz psikolojim iyi olur çabuk toparlarım mesela eve geldiğimin 2. günü diyebilirim "en yakınlardan sadece" gelen gelsin diye. Ama şu da olabilir gerçekten zor geçiyordur ve birkaç hafta kimseyi görmek istemeyebilirim, sonuçta herşey hayalimizdeki gibi de olmuyor. Ayrıca hastalıktan dolayıda küçücük bebeğin yanına bir sürü insan girip çıkması çok saçma. Ama normalde hastalık vs hiçbişey olmasa bile bizim toplumumuzdaki bebek görme sevdası inanılmaz fazla. Daha hastane odasında yeni kendine gelmiş kadının yanına 3 kişi 5 kişi geliyorlar şaka gibi, ablamın doğumunda görmüştüm ben doğurmadığım halde rahatsız hissettim. Biraz sabır, evet herkesin canından parça ama o süre de anne baba ve bebek için bir ihtiyaç. Bence bir salsınlar lohusaları. Doğumdan sonra eve gelenlere hizmet vs ile uğraşmak zorunda kalan çok lohusa kadın var, bilemiyorum bu konu benim için aşırı hassas ya. Mutluluktan ağlamasınlar bile yanımda, pozitifliğe sakinliğe ihtiyacım varken kendimden başkasının duygu karmaşası bile çok geliyor şimdiden. Aşırı ağlıyorlar ya valla bunalıyorum ben. Herkes yardım etme düşüncesinde onuda anlıyorum ama benim evimi de kimse karıştırıp bişey yapsın istemiyorum, birine muhtaç olmaktan inanılmaz nefret ediyorum ben. Bu bir sohbet konusu bile olsa zoruma gidiyor. Niye bana yapılan iyiliği anlatma ihtiyacı duyuyolar ki, uzun süredir bunu yaşadığımdan artık dolmuşum. İnşaallah Allah nasip ederde herşeyimizi eşimle gerektiği gibi halledebiliriz. Sadece sorumluluklarımı kendim yerine getirebilmek istiyorum, sonra toparlanınca herkesle yine güzel güzel görüşürüz hizmette ederim ama önce bana o süreyi bi tanısınlar