İyi akşamlar hanımlar biraz uzun olacak ama kusura bakmayın umudu olmayanların aklında Bi nebze umut olmak için anlatmak istiyorum. Çok ama çok riskli gebeliğim gebeliklerim oldu daha önceki postlarımdan görebilirsiniz. 9 yıl boyunca tedavilerle dolu günler geçirdim ama sonuçlar hep pozitifti ama 22 23 ve 24 haftalarda erken doğum oldu çocuklarım yaşamadı o dönemi o kadar kötü atlattım ki ne çocuk sesi duymak istedim ne evime misafir gelmesini istedim kendi yeğenlerimi bile sevemedin birsürü birsürü şey artık anne olamicama inandırdım kendimi çocuklu bir arkadaşımı görsem sürekli benim niye yok diye içlenirdim en sonki doğumundan sonra aradan 7 yıl geçti ama nasıl geçti bir ben bilirim bigün hiç ummadığım anda geliverdi mucizem hiç beklemezdim ramazan ayında o kadar dua ettimki namazlarımı gözyaşıyla bitirirdim ve şükürler olsun ramazan ayının sonunda hamile olduğumu öğrendim bin şükür ama yine erken doğum riskim vardı serklaj yapıldı wc dışında hiçbir şeye kalkmadım yine dedim buda diğerleri gibi olacak diye kabullenemedim içimde hep kaybedicem korkusu neyse şükürler olsun rabbime 37.haftaya kadar düşe kalka geldik kızım artık rahime zarar verecek diye 36+6 da sipinal sezeryanla kızımı dünyaya getirdim ve hala içimde sanki bu bebek benim değil gibi geliyor :) neyse demem o ki asla vazgeçmeyin inanmaktan ve duadan asla vazgeçmeyin bana anne olmayı nasip eden rabbim sizlerde bu duyguyu yaşatacaktır mutlaka yeterki istemesini bilin uzun oldu hakkınızı helal edin sormak istediğiniz bişey olursa yazın cevaplayayım. Sizleri cevapşadıktan sonra burdan ayrılıcam sanırım hepinize çok teşekkür ederim birbirimizi tanımadığımız halde hep dua ettiniz hep sizden güç aldım bu süreçte hepinizden Allah razı olsun rabbim hiçbir anneyi evlatsız bırakmasın evladı olanlarda hayırlı uzun ömürler versin hepiniz Allaha emanetsiniz