Öncelikle sizi üzecek birşey yazarsam özür dilerim... Başka doktorlara gidin gerekirse Tıp Fakültesi hastanelerine götürün. Doğumdan sonra bebeğin yaşamını ciddi boyutta etkileyecek birsey varsa annelik içgüdünüzü biraz kenara bırakıp düşününüz. Yani zihinsel engel,sakatlık,yatağa bağlılık hep hastane hayati... Anlattığınız durumu bilmiyorum ama demek istediğim yani şimdi anne olmak için ilerde evladınızı öyle görmek sizi daha çok yaralar. Acı çektiğini yada çare-umut arama çabaları.. Dediğim gibi durumu bilmiyorum sadece mantık olarak 3. kisi adına yazıyorum. Siz ve eşiniz bunu en iyi bilen kişilersiniz. Birde tavsiyem eşiniz doğum sonrası karşılaşılacaklara ne kadar hazır? Çünkü benim bebeğim bir ameliyat oldu birde hemanjiyomu var. Eşim panik atak olduğu için doğumundan beri her hastane olayını tek başıma göğüsleniyorum. Bana daha cok stres ve üzüntü oluyor. 20 aylık olduk şimdi hala her iki ayda bir kardiyoloji ve onkolojiye gidiyoruz.. Yeri geliyor kiyamadiginiz icin kan bile verdirmek istemiyorsunuz... Umarım kendimi anlatabilmişimdir... Iyi akşamlar dilerim