İlk doğumum da sadece eşim ve ben vardım.. Herseyı de ben kalkana kadar eşim halletti sağolsun.. (kardeşim, annem, kayınvalidem, eltım varoldugu halde eşim vardı).. Genelde kımseye minnet etmeyi veya iş buyurmayı sevmeyiz asla..
Yani evindeyken istersen yardım etsin ama ne bilim hastaneye kadar da ben olsam sokmazdım..
İster istemez bunu yaptığı için daha fazla samimi olmak zorunda kalacaksın, daha fazla evıne girip cıkacak.. Ay ne bilim ben kımseyi okadar yakınıma sokmam.