16. Haftada bir sertlik hissettim çok korktum; hastaneye gitmek için yola çıktım ya kötü birşey duyarsan diye o kadar korktum ki tekrar tekrar bir gittim bir döndüm. Derken kendimi bebek mağazasında buldum bebeğime zıbın aldım. Uzattım uzattım yolu sonra gücümü toplayıp gittim acile. Herşey yolundaydı. Oh bir rahatladim ama bir saat kadar ağladım herhalde, ağlaya ağlaya eve döndüm. O kadar korkup üzüldüm ki iyi şeyler duyunca rahatladım artık ağlamami tutamadım. Sonra fark ettim ki bebiş büyüyor artık karında farklı hissediyor insan, her dönem başka birşey oluyor. Sizinki ikiz olduğu için daha çarpıcıdır muhtemelen geçişler. İnsan her aşamada korkuyor bir terslik mi var diye.
Ben 29+5 oldum. Yürürken karnım sertleşiyor. İlk zamanlarda yurudugumde uyuyordu hareketsiz oluyor diye endişe ediyordum şimdilerde yürürken bile tekme attığı oluyor. Gebelik gerçekten zor bir süreç. İnsan bebeğinin iyi olduğundan sürekli emin olmaya ihtiyaç duyuyor. Yazınızı okuyunca ağladım. Belki benim gibi ilk gebeliginiz olduğu için durumlar yenidir ondan stres yapıyorsunuzdur. Benim 25. Haftam çok zor geçmişti. Gece uyuyamak, bunalmış hissetmek, yemekten sonra kötüleşmek vs böyle kötü hissediyorsan bebeğim iyi değil mi diye endişe etmiştim. Diyete ve bir saatlik yürüyüşe başladım o kadar iyi geldi ki. Bu hafta da platese başladım (ikiz bebekte yapılır mı bilmiyorum). Vücut hareket ettikçe beden de ruh da dengeye giriyor. Bebise de iyi geliyor.
Kendinizi iyi hissedecek şeyler öneririm; çok sevdiğiniz iyi hissettiren dostlarla görüşmek, endişeniz eşinizle paylaşmak, eşinize daha çok sarılmak, komedi izlemek, çiçek bakmak, resim yapmak, müzik yapmak, bahçede parkta yürüyüş yapmak vs. Siz iyi hissettikce bebekleriniz de iyi hissedecek. Siz stres yaparsanız onlar da stres yapar.
Çok geçmiş olsun. Herşey çok güzel olsun