36.haftamdayim artık doğum yaklaşıyor yavaştan stres sardı beni hem doğum korkusu hem doğumdan sonra yaşayacaklarımın korkusu, sanki doktor 1 ay ömrün kaldı demişte her şeyi yapmam gerekiyormuş bir daha hiçbirini yapamayacakmışım gibi, isteyerek hamile kaldım ilk gebeliğim ve çok şükür kötü bir hamilelik geçirmedim hatta hamile olmayı çok sevdim bitiyor diye de üzülüyorum, ama son birkaç gündür birsey oldu bana eşime gıcık olmaya başladım her yaptığı batıyor sanki benimle yeterince ilgilenmiyormuş bu süreçte beni yalnız bırakmış gibi hissediyorum daha doğrusu geçen 8 ayın acısını cıkartasım geliyor, aslında ilgisiz biri değil ilgisini sevgisini hep belli etti geldi gitti sarıldı karnımı sevdi yeri geldi yeterince sevemedigi günler üzüldü isteyken özledi, gebelikte cinsellige ara verdik ilk başta yasaktı sonra kendi istegimizle bıraktık 3-4 kez olmuştur en fazla bilmiyorum cinsellik olmadığı için mi böyle uzaklaşmış hissediyorum, çok naz yapmadım çok şımarmadım çalışıyordum yine de her şeye yetişmeye çalışıyordum evimin işini yemeğimi hep kendim yaptım 2 haftadır zorlandığım için evi eşim süpürüyor, bebek alışverişini genelde internetten kendim indirimleri takip ederek yaptım listem vardı zaten alınacaklar olarak şimdi düşünüyorum da kendime fazla mı yüklendim o yüzden mi eşim bana batmaya başladı, ya da aradığım şımartılmayı görmedim ona mı üzülüyorum bilemedim ama bi soğukluk geldi eşimi görmek istemiyorum akşamları ayrı odada oturmak yalnız kalmak istiyorum, lohusalik sendromuna erken mi girdim noldu bana bir yardim edin nolur yaşadınız mı böyle duygu değişimleri siz de