Arkadaşım, 20. Haftama kadar eşimden gizli ictim.
1 paketten fazla içiyordum hamileliği öğrendiğim anda 5 düşürdüm, 20. Haftama kadar günde 1 e kadar düşürdüm. Hergun ayrı bir vicdan azabı ve kahrolus yaşadım. Vicdan azabından kıvrana kivrana ictim. Bu uygulamada postlara baktım hep içenlerin çocuğuna bise olmuş mu vs. Kendime heepp içmek için bahane aradim. Çevremde sigara içen annelere hep sordum hamileyken içtiniz mi diye. Yani kısacası içmek için bahane aradim hep. Ama azaptan hic kurtulamadım.
Sonra bu uygulamada yazılanları okudukça, kendimden nefret ettim. İnsanlar yavrum olsun diye yıllarca çabalarken, ben yeri geldiğinde annemin babamın yaptıklarına kızarken,eleştirirken benim bağımlı olmaya ne hakkim vardı. Ben bu sigaradan kopamıyorsam anne olmamın anlamı neydi. Anneler fedakar olmaz mi, çocukları için canından vazgeçmez mi. Ben sigaradan mi vazgecmeyecektim.
Yavrularımız doğmak için pacamiza yapışmadı biz istedik anne baba olmayı.
Bir sinirle paketimi attım çöpe. Arkama dönüp bakmadım. Canimin istemediği tek bir saniye yok çıldıracak gibi oluyorum. Yak bi sigara nolcak diyenler bile oldu çevremde. Sigara içmediğim için öleceğimi bilsem suan yine dönüp bakmam arkama. Yavruma kıyamam, o ultrasonda gördüğüm güzelliğe nasıl kıyarım. 2 aydan fazla içmiyorum. Ve içtiğim hergun için kendime öfke doluyum. Yavrumun sağlığı iyi, doktorum sigaradan dolayı özel takip etti bir sıkıntısı yok. Ama içtiğim her an için kendimi ömrüm boyunca affetmeyeceğim.
Sana ic veya içme demeyeceğim arkadaşım. Ben senden veya diğer arkadaşlarımız senden daha iyi anne değil sigara içmediği için. Hepimiz bircok hata yaptik yanlış yaptık. Ama ben inaniyorum sen en dogru karari alacaksin kendin ve yavrun icin.
Biz o sigarayi yine yakar iceriz , 9 ay çok kısa bir süre yavrumuz için neden beklemeyelim :)