Herşey kafanda bitiyor. 6 yıl hastane hastane dolaştım sorunum yoktu ama olmuyordu. Çünkü kafama aşırı takıyordum. 2 aşılama 1 tüp bebek denedim. Tüp bebekten hamile kaldım fakat 26 haftalık erken doğum yaptım ve bebeğimi 10 gün sonrasında kaybettim bu üzüntümden sonra vazgeçtim istemekten ve çevremle arama mesafe koydum.
Stres yapma, düşünme demesi kolay ama nasıl zor yaşandığını çok iyi biliyorum anlıyorum.
Sana tavsiyem, hayırlısını iste ve teslim ol zamana. Bebeğim olsun düşüncesi ile yatağa girme, sana baskı yapan herkes ile mesafeni koru. Sen çevremdekileri üzmeyim sessiz kaldıkça bu sürecin ve kendini baskı altında hissettiğin gerginliğin iyice uzayacak. Kendini iyi hissetmediğin kalabalık ortamlarda bulunma. Karşı tarafı düşünüp kırılmasın diye sana bu üzüntünü hatırlatacak davetleri kabul etme. Sadece kendini düşün ve önemse. Sevdiğin hobilere zaman ayır, yapmak isteyip te ertelediğin ne varsa onların peşine düşüp mutlu huzurlu olacağın işlere yönel. Çalışmıyor isen çalışmanı tavsiye ederim. Parası için değil, kendin için. 4 duvar arasında insan kendine sarıyor.
Benim niye olmuyor diye düşünerek zamanını geçirme, Allah elbet yüzünü güldürecek sabret.
Ben, kendiliğinden hamile kalanları doğa üstü bir beceri gibi görürdüm çünkü o kadar tedavi ve iğne vurdum ki kendime benim için imkansız gibiydi.
Şuan hamileyim çok şükür, herkesten vazgeçip kendime yöneldiğim zaman gerçek oldu. Takip ettiğin bu uygulamaları da sil çünkü daha fazla üzülmene sebep oluyor sadece. Bu derdi çeken sadece sen değilsin o yüzden kendine de haksızlık edip acımasızca yargılama kendini.
Allah tez zamanda yüzünü en hayırlı olan ile güldürsün inşallah