3 olacak çokta şey etmeyin yani :) içinizi ferah tutun ben ilkinde ne senaryolar kuruyordu ve canım fena kıymetlidir ufacık kussam ağlardım hastalansam iğne vuracak olsalar korkardım alttan muayene bile bir kere ettirdim çok kötü çığlık atmıştım doktor bana demişti ki sen nasıl doğum yapacaksın böyle normal falan yapamazsın demişti :) bende diyordum normal yapamam dayanamam ablam 2. Çocuğuna sezeryan oldu sezeryani hiç yapamazsın o dikişlerin açısından sen 6 ay yataktan kalkamazsin dedi en dedim neyse boşver illa ki doğacak ama diyorum ya doğumda ölürsem eşime diyorum bana bir şey olursa çocuk sana emanet ona iyi bak eşim nasıl gülüyordu sonra o an geldi gece 2 de yattık sabah 6 gibiydi biraz sancım vardı 39+6 idim tqbii ben hala diyorum yok ya hafta sancısı işte yat uyu uyumuşum da bir güzel saat 8 gibiydi benim sancı biraz daha şiddetlendi eşimi uyandırsim birde hala kararsizim yani kimseye bir şey demiyorum o zaman birlik oturuyorduj gorumceker hazırlanmış ise gidecekler uyandırdım eşimi çok sancım var dedim sonra odaya gittim anenside ayaktaydı kesin doğum sancisidur bu sefer zaten zamanı dedi bilmem ki falan dedim ama sancılar tabii artmaya başladı kayınpeder uyandı tıraş falan oldu düşün yani hala bekliyorum artık dayanamayacak durumu geldim yola cikrik hastanede 20 25 dakika arabada falan daha iyidim tabii birde arabada beni tutuyor asıl eziyet oydu yani sancı değil hastaneye vardık girdiğimde zaten 8 cm di çatala geçene kadar 10 oldu çocuk doğdu burda uzun ama benim için 1 saat geceden itibaren hiçbir şey anlamadim hemen doğdu ikincide hastaneye zor yetiştik sancida gülüyordum muhabbet ediyordum hastaneye adım attım kafası gelmsiti çocuğun çatala bile geçilecek vakit yoktu ben hala diyorum ki evde hayır daha çok sancım gelmedi zorla dediler kızım daha ne kadar olacak evde mi doğurcan hadi yürü