Yapmayın Allah aşkına, düşünmeye çalışıyorum belki elinizde değil ama gayret edin. Ben bir şeyi stres yaptım diye nerdeyse 23. Haftada bebeğimi düşürecektim, doktor kesinlikle stres ve üzüntüyü yasakladı. Bir hafta hastanede yattım şimdi 25 hafta olduk.
Ömrümde ilaç icebilmis değilim gitmiyor bogazimdan ama şu an avuç avuç içiyorum. Bir insan meyveden nefret eder mi biz ediyorduk, meyve yediğimi bilmem hatırlamam ama şu an istemeye istemeye de olsa her gün yiyorum. İğneden ödüm kopar ama şu an kollarımda patlamadik damar kalmadı iğne serum yemekten, sağ bileğimi 10 gündür oynatamıyorum iğne sinirine denk geldiği için. Tüm bunlara bebeğimiz için katlaniyoruz
Ağlamadım mi üzülmedim mi hamileligimin ilk 4 ayı problemlerden dolayı nasıl ağlayıp kendimi heder ettim anlatamam ama aklım başıma geldi, belki de o zaman çok üzüldüğüm için şu an bunları çekiyorum.
Tek duam 34. Haftayı en azından görebilmek.