Yaşla alakalı değil canım benim, bu kayınvalideler hep böyle. Ben kimseleri istemedim, 27 yaşıma kadar kimseden hoşlanamadım. Bi eşimden azıcık hoşlandım. Etrafta baskı yapıyodu evlen diye evlendim. Bi düğünüm bile olmadı. Benim ailem kına yaptı öyle gitdim. Sözde karantina bitince düğün yapılacaktı, hiçbişeyde yapılmadı. Altın takı falan bi yana 6 aylık evliydim bi giysi bile almamışlardı ama çeyiz diye diye laf sokup duruyodu. Yapmadığl kalmadı bana. Bende geçiştiriyodum. Hep içime atdım. Devlet nikahı olmasınıda istememişti ama zorla gitdik. Hamile kaldığımı söyleyince bana kasten ağır kaldırtmaya çalışıyodu. Ondan sonrada kızınız olursa şu ismi koyucam, oğlunuz olursa şu ismi koyucam diyodu. Stresten sinirden, hergün eşimle kavgalardan düşük yaptım. Sonra eşim annesinin ne mal olduğunu, ciddi ciddi kafasının gitdiyini görünce evi ayırdık ama evler yan yana. Ama aylardır görmüyorum. 2 yıllık evliyim. Tedavi olduk ikimizde 11 haftalık hamileyim. Bütün hayellerimi kursağımda koydunuz, gelinlik bile giymedim. Çocuğumun ismini ben koyucam dedim eşime. Daha bebek yokken dedim kafasına yürütdüm. Kız olursa ben koyucam. Erkek olursada büyük ihtimal yine ben koycam. Tabi eşimle anlaşamasak, ayrılmak istesemde, hamilelikten dolayı yapamıyorum. Fazla uzun oldu, belkide sonuna kadar okumayacaksınız. Kusura bakmayın. Eşimin anası, kardeşi, üvey ablalarından, alrabalarından çok çektim. Böyle konu olunca dayanamıyorum.