Selamın aleyküm arkadaşlar uyku tutmadı doğum hikayemi anlatmak istedim sanki anlattıkça hafifliyorum o yüzden sürekli anlatasım geliyor. Öncelikle benim ilk doğumumdu hem devlet hem özel hastaneye gidiyordum. Hamilelik sürecim gayet güzeldi sadece 1 kez down sendromu şüphemiz oldu o da temiz çıktı.
Detaylı ultrason da dahil her şeyi yaptırdık sık sık gidip geldik tabi heyecanlıyız ilk bebek vs. neyse zaman geçti 40 haftam doldu. Sancılarım hafiften başladı artık evde 2 gün çektim sonra önce özele gittim doktorum hiç açılma yok sancı düzensiz 42 haftaya kadar müdahale etmem dedi.
Daha sonra devlete gittim o da bundan sonrası riskli bebek çok aşağı inmiş ama açılman yok ben doğumu başlatamam dedi geri gönderdi. Ee madem riskli çocuk aşağıda artık sıkışmaya başlamış kalp atışı yavaşlamış zaten 40 hafta 2 gün olmuş niye doğumu başlatmıyorlar diye çok sinirlenmiştim.
Sonra sancılarım bir anda kesildi. Ertesi gün büyükşehir doğum Hastanesi'ne gittim belki müdahale ederler diye. Gidene kadar yolun sarsıntısından 1 cm açılmam olmuş ve düzenli sancılarım tekrar başlamıştı.
Yatışım yapıldı, ben sanıyorum ki sancı verecekler sabaha doğurup çıkıcam. Beni bir odaya aldılar içeride 20 kişi 6 yatak var. Telefonum da dahil her şeyimi aldılar kimseyle görüştürmüyorlar. Su dışında kesinlikle bir şey yemek içmek yasak. O kadar kadın hep beraber sancı çekiyor.
Kendimi resmen ahırda gibi hissettim. Her 10 dk da birinin açılması tamamlanıyor gözümüzün önünde doğumunu yapıyor gidiyor. Her ana şahitlik ediyoruz her şeyi görüyoruz. Ne hijyen var ne mahremiyet.
Ben burda doğurmam çıkmak istiyorum dedim haftan geçiyor açılma var sancı var seni bırakamam dediler resmen beni rehin tuttular bırakmadılar. Tam 23 saat sürdü benim doğumum.
Pazartesi gece 10 da giriş yapmıştım hastaneye salı günü akşam 8 buçukta doğdu bebeğim.
O kadar stres oldum ki o ortamda açılmam sancım durmuştu. Akşam 5 de suyumu açtılar ona rağmen sancım gelmedi en son suni sancı verdiler ondan çok korkuyordum ama ben hiç hissetmedim kendi sancım gibiydi. 3 saat içinde açılmam 11 oldu hemen çatala aldılar.
Burda da ayrı bir kabus başladı çıkar çıkmaz daha ıkınmaya bile başlamadan makas attılar 2 yerden. Uyuşuk olmadığı için hissettim tabi o kadar canım yandı ki parmak uçlarıma kadar sızladı.
İki ebe altta biri üstte bebeği çıkarmaya çalışıyorlar. Benim artık ıkınmaktan halim kalmadı nefes alamıyorum boğazım kupkuru oldu. Üstte duran ebe ben ıkınmayı azaltınca kendisi bebeği itmeye başladı. Bu sefer her şeyi unuttum yaptığı baskıdan belim kırılacak onu düşünüyorum. En sonunda oğlum doğdu. Bu kez de uyuşturmadan diktiler. Doğumdan daha çok canımı yaktı resmen.
O kadar acıdan sonra çok fazla da kan kaybettiğim için nöbet geçirdim. Bebek odanın bir ucunda küvezde ben yatakta, tüm vücudum titriyor bütün damarlarım şişmiş altım çıplak 2 kişi içerde kalan parçaları temizliyor, kollarım sıyrılmış iki yana açılmış damar yolu arıyorlar iğneler batıp çıkıyor belki 20 tane denediler. Bilincim yarı açık duyuyorum ama tam göremiyorum hareket zaten yok.
Ordan kendi aralarında konuşuyorlar kan veremezsek yarım saate kalmaz ölür falan diye. En sonunda bir damar buldular hemen oradan serum vermeye başladılar sonra diğer kolumda da bulundu kan takviyesi başladı tabi 20 saattir de sancı odasında aç bekledim o halde de doğum vs nefes almaya mecalim kalmamıştı derken saat 2 olmuş.
Normal odaya aldılar bizi sabah kadar gidip gelip iğneler serumlar yaptılar ben o arada ne bebeğimi gördüm ne emzirebildim. Sabah da ilk işim ordan imzalı kağıtla çıkmak oldu. Zaten sonra 3 gün yarı baygın geçirdim etkisi devam ediyordu bebeği de emzirmedim sağolsunlar mama vermek de kimsenin aklına gelmemiş çocuğum sarılık oldu o halde bu kez de onun için hastaneye yattık.
1 ay oldu çok şükür hepsi geçti gitti bebeğim de ben de çok sağlıklıyız bugüne şükürler olsun ama o kadar zordu ki her şey anlattıkça yüküm hafifliyor hala o acıları sırtımda taşıyorum. Belki buraya kadar okumaya sabrınız olmaz okumazsınız ama ben yazarken çok rahatladım 
