Merhaba kızlar sizlerle normal doğum hikayemi paylaşmak istiyorum geçen ay 11 ağustos normal doğum yaptım ben de Rusya'da yaşıyorum 39 hafta 5 günlükken yatışım yapıldı bizim hastane Bir hafta önce yatırıyor ben biraz gecikmiştim hastaneye giderken hiçbir belirtim yoktu �ki gün sonra 40 hafta mı oldu doktor odaya kontrole gelmişti yüzünü bana tutup dedi odada bir tek ben 40 haftadaydım diğer kızlar benden gerideydi Ama herkes ait olduğunu söyledi biz 41 haftaya kadar beklemiyoruz bebekleriniz 41 haftaya kadar geldi geldi gelmezse biz doğurtacağız kızım ana iki gün vakit veriyoruz eğer O vakte kadar bir gelişim olmazsa seni süni sancı ile doğuma alacağız dedi arkadaşlar bu arada ben Rusça çok kötü ve çok az biliyorum çok şey anlıyorum ama cevap veremiyorum bazen de anlamıyorum doktorların ne dediğini anlamıyorum Bir şey dediklerinde eşimi arıyordum ya da sesini kaydedip eşime gönderiyordum o bana tercüme ediyordu �nanır mısınız bana ne olacak ne yapacaklar sezeryan mı Sünni sancı mı normal doğum mu hiçbir şey bilmiyordum depresyondaydım Allah'ım niye 41'e kadar beklemiyorlar daha daha 40 haftadayım beklesinler lütfen diye Allah'a yalvarıyordum hep dua ediyordum sabahı hastalandım ateşim yoktu ama diğer hamileler benden korkup gidip doktorlara kızın odasını değiş demişler benim odamı değiştiler hastanenin en son odasına götürdüler odada tek başınaydım Evet yalnız kalmayı seviyorum rahat film izliyordum hasta hasta kızların yanında kalamazdım belki işte rahat uyuyordum doktorun dediği gün geldi çattı 40 hafta 2 gün testlerimi sonucunu falan getirmişti 2 gün daha veriyoruz dedi 40 hafta 4 güne kadar yine bir değişiklik olmazsa senin suyunu patlatacağız eğer su gelip bebek kuruya kalırsa acil sezeryanı alacağız dedi Evet normal doğumdan da korkuyordum sezeryandan da korkuyordum ama Allah'ımdan benim için hayırlısı olanı istiyordum suni sancı ya kendiliğinde itiraz etmiştim Allah'ım ne olur olmasın diye sonra doktor geldi sezeryan falan dedi daha ona itiraz edemedim kendiliğinde tamam Allah'ım hayırlısı neyse o olsun dedim ama hep Allah'a yalvarıyordum kendi doğurayım diye normal doğumla yani kizlar inanır mısınız o gün gece işte kendi sancıma uyandım Rabb'im sesimi duymuştu kendi sancılarım başlamıştı artık doğum sancısı olduğu kesindi kalidora çıkıp hemşireye çağırdım ve sancılarımın başladığını söyledim doktor çağırdı ve bana çatı muayenesi yapıldı hiç açılmam yokmuş nts'de de sancı çıkmadı beni tekrar odama yolladılar daha çok sancı olması gerekiyormuş dediler odama geçtim dinlenemiyorum oturamıyordum he bir de hastayım ancak geziyordum yürüyordum ve yürürken nefes alıp nefes veriyordum Bir de çömelme yapıyordum 30-40 kere falan sonra gitgide biraz ağrım çoğalmaya başlıyordu yani şiddetlenmeye başlıyordu Ben böyle devam ettim sabah 9'da tuvalete gittim nişanım gelmiş doktorlara söyledim bana yeniden çatı muayenesi yapıldı 1 santim açılma varmış ama yine de daha çok olması gerektiğini söyleyip tekrar odama yolladılar odama geçtim yine sancımı çekmeye başladım ve sancı gelince aynı hareketleri tekrarlamaya başladım Tanrı bana sanki bir saat dinlenmeyi nasip etti o ağrıyla O sancıyla nasıl uzanmışı nasıl uyumuşum hiç bilmedim bir saat sadece uyudum ve uyandığımda sancılarım bayağı şiddetlenmişti Ben bağırıyordum hemşireler duymuş sesimi ya kızlar duymuş hemşireye çağırmış hemşireler geldiler beni götürdüler sonra çantamı götür doğuma alıyoruz dediler artık 2 santim açılmam vardı beni yukarı doğum odasına aldılar ben odaya gireceğim işte doğum sandalyesini gördük de bana bir baheme geldi midem bulandı kustum korkudan yani sonra bana bir şey taktılar iğne sanırım o sünü sancıydı onu taktıktan sonra sancılarım daha da şiddetlenmeye başladı nefes kesici oldu korkuyordum başaramayacağım öleceğim sanıyordum doğum odasına alınırken saat 16 falandı 2 saat sunu sancıyı çektim iki ıkınma ile bebeğimi kucağıma aldım Bu arada kızlar dediğim gibi Rusya'da yaşıyorum Rusça bilmiyorum doktorların ne dediğini anlamıyordum kızlarla iletişimde olamıyordum kendimi çok yalnız ve ahmak gibi hissediyordum hastaneye aileden hiç kimseyi ama hiç kimseyi bırakmıyordular hastaydım yanımda sadece Allah vardı Allah bana normal doğum kısmet etti hatta beni sabahı gün sezaryeni alacakları günden bir gün önce bana kendi yolumla doğum nasip etti Ben o gün hem bebeğimi kucağıma alma mucizesi hem de benim kendi sancılarımın kendi doğumumun olduğu için büyük bir mucizeydi o gün bana Allah bana sabrı öğretti sabırla kendi sancılarımın gelmesini ve sabırla bebeğimi kucağıma almamı öğretti Allah'a inanın kızlar asla sizi yalnız bırakmıyor tek başınaydım kızlar tek başına hepsinden geçtim Evet hepimiz için zor anne olmak doğruyoruz bitti Ama ben çok şey çektim Rusça bilememek ailemin yanında olmaması hastalığım üyük bir korku vardı bende ama ne oldu hepsinde Tanrım yardımcı oldu Allah büyük kızdan Allah'a güvenin inanın bana Ben hangisinin derdini çekeceğimi hangisine Bir merhem olacağını bulamıyordum Allah hepsine birden merhem oldu kızlar na güvenin İnşallah hepiniz Sağ Salim ve bebeklerinizi kucağınıza alırsınız sadece ona güveni ve dua edin Allah hepinize bugünleri nasip etsin annelere ve bebelere de sağlıklı ömür diliyorum Bu arada kızlar ben kendi sancımı 14 saat çektim ve 14 saat sancı çekmeme rağmen 2 santimden fazla açılmam olmadığı için bana suni sancı verdiler hepsi birlikte 16 17 saat sancı çektim ve kızlar akşam 19.50'de bebeğimi kucağıma aldım