Aslında panik biriyim ben ama nedense hiç korkmuyorum. Şu 5 ay çabuk geçsinde bebeğimi kucağıma almak istiyorum. Karnımda hiç güvende değil böyle. Riskli gebelik. Hay leke mi geldi, hareket etmedi, sağlıklımı diye kendimi yiyip bitiriyorum. Hemen sezeryan günü gelsin, o duyguyu tatmak istiyorum. Öpüp koklamak. Bebeğimle nasıl zaman geçiricem, ona nasıl iyi anne olurum, nasıl iyi gelecek vere bilirim, hep bunları hayal ediyorum. Günü yaklaşınca belki heyecan korku oluşur bilmiyorum ama şu an çok sabırsızlanıyorum. 2 yıldır evliyim, 29 yaşım var. Bu yaşımda kendimi 3-4 çocukla hayal ederdim hep. Ama nasip, ilk çocuğum olacak İnşAllah.