Bu postu yazmak benim için öyle güzel bir duygu ki sanırım bunu en iyi benim yaşadıklarımı yaşayan ve yaşamakta olan hanımlar anlayacaktır. Çok fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Eşimle severek evlendik ve her ikimizde çok istediğimiz için, hem maddi hemde manevi açıdan hazır olduğumuzu da düşünerek bebek için pek fazla beklemek istemedik. Evliliğimizin 3. ayında evde yaptığım gebelik testiyle çok heyecanlanmıştık. Ama reglime daha 2-3 gün olduğu için acele edip hemen doktora gitmek istemedim. Tam regli günüm geldiğinde şiddetli bir karın ağrısı ve kanamayla uyandım. Okadar üzülmüş ve korkmuştum ki.. Hemen eşimle birlikte doktora gidip olanları anlattım. Muayeneden sonra doktorum bana 'kimyasal gebelik' yaşadığımı bunu evli olan bı çok kadının aslında bazen farkında bile olmadan yaşamış olabileceğini benim regli gününden önce test yaptığım için erken ogrendigimden falan bahsetti. İlk kez duymuştum doğrusu bunu. İlk sevincimin böyle üzücü sonuçlanması beni hem çok üzmüş hemde sanırım çocuk meselesini çok daha istememe sebep olmuştu. 4 ay korunduktan sonra regli günümün 3 gün geçtiği bir öğlen saati test yaptım ve yine çift çizgi görmüştüm yine çizgilerden bir tanesi çok silikti ama bu kez regli günum geçtiği için biraz daha umutluydum. Doktora gidip hemen kan testi verdim. Çıkan sonuç pozitif olmuştu ama değer pek fazla yüksek olmadığı için çokta umutlanamamistim. Ve ne yazikki yine aynı şey olmuştu kimyasal gebelik yaşamıştım. Ard arda olması beni çok yipratmisti. Artık çokta peşine düşmeyi bırakarak olacaksa olur moduna geçmiştim. 3 ay sonra bazı belirtiler yaşamaya başladım bunun üzerine test yapmaya karar verdim. Çift çizgiyi gördüğümde şok olmuştum. Çünkü her ikiside çok net belliydi. Ve bu kez olmuştu herşey güzel ilerliyordu , bebeğimizin kalp atışlarını duymuştuk. Bazı kan ve idrar testlerini yapmam gerekiyordu. Sonuçlarım çıktığında doktoruma gitmiştim. Eşim işi nedeniyle gelememisti. O gün herşey yolunda giderken (ben öyle zannediyorum) muayenede bebeğimin kalp atışlarının durduğunu öğrendim. Hastane kapasinda eşimi beklerlen okadar çok ağlamıştım ki.. sonra kürtaj oldum. Bu olay beni ruhen çok zedelemisti. Galiba anne olamayacağımı hissetmiştim. Başka bir hastanede başka bir doktorla yoluma devam etmeye başladım. Bu sırada polikistik overimin olduğunu öğrendim. Doktorum bana çok beklemeden folik asit yazıp tekrar denememiz gerektiğinden bahsetti. İlk gebeliklerde düşük olabilir bunu sadece sen yaşamıyorsun diye teselli etmişti. Aynı süreç yine başlamıştı bizim için. 6 ay korunduktan sonra tekrar denemek istedik. Öyle güzel bir haber almıştık ki.. hem hamileydim hemde tek kesede iki tane bebiş gözüküyordu. Dünyalar bizim olmuştu sanki. Okadar mutlu ve umutluydumki.. hemen progestan ve coraspine baslamistik. Ama bu mutluluğumun yine çok kısa süreceğini bilmiyordum. Olan olmuş yine bebeklerimin kalp atışları durmuştu. Artık bişey düşünemiyordum. Hamile olan kadınlara bakıp imreniyor dualar ediyordum.Sanki hiç ben o süreçleri yaşamayacak, hiç bir zaman karnım büyümeyecek, minik mucizemin varlığını hissedemeyecekmiş gibi düşünüyordum. Doktorum kürtajdan sonraki hafta beni ve eşimi çağırıp konuştu. Bize uzunca bir liste vererek tüp bebek durumundan bahsetti. Ama bizim için bebek olayı uzunca bir süreliğine kapanmıştı. Hastaneden çıkıp güzel bir tatil yapmaya olanları unutmaya karar vermiştik. Döndüğümüzde ben güzel bir işe girdim. Bu sırada aradan 8 ay geçmişti. Ben bazı form sitelerinde annelerin ve anne adaylarının yazılarını okumaya başlamıştım. Orada kan sulandırıcı ignelerden bahseden bir cok kadın vardı. Benimle aynı şeyleri yaşayan aynı süreçlerden geçen bir çok kadınla konuştum. En son devlet Hastanesi'ne tıbbi genetik bölümüne eşim ve kendim için randevu alıp gittik. Orada pıhtılaşma ve kromozom bozukluğu için kan verdik. Sonuclarimiz 1 ay sonra çıktı. Kromozomlarimizda bir sıkıntı olmadığı ama bende 2 genimde kan pıhtılaşması olduğunu öğrendik. Bu sırada 3 ay sonra regli olamamaya başlamış üzerine birde 10 kilo almıştım. Bunun üzerine bir kadın doğum doktoruna gidip muayene olmak istedim. Bu esnada en sonki kurtajdan sonra rahimde ufak bir yapışıklık olduğunu öğrendim. Oradaki doktorum bana ve eşime özel bir ilaç yazdı. Yumurtalık ve sperm kalitesini arttıracağını söyledi. Biz artık bebek düşünmeye başladığımız için hemen ilacı alıp kullanmaya başladık. O ay umutlarımız tekrar yeşerdi. Daha keseyi görmeden kanda çıkan yüksek değerden sonra hemen kan sulandırıcı iğne ve ilaca başladık. Pek fazla umutlanamiyor sadece dualar ediyordum. Rabbim sabrimin mükâfatını vermişti. Bu kez olmuştu. İlk 3 ay çok riskli ilerlemiş kanamalarım olmasına, yatarak bu süreci geçirmeme rağmen bebeğim bana tutunmustu. Şimdi doğumum oldu ve prensesim yanımda uyuyor bile elhamdülillah. Bunu yazmak istedim çünkü benim gibi bir çok kadının oldugunu biliyorum. Ve inanın her gün her saniye sizler için de dualar ediyorum. Rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın isteyen dileyen herkese nasip etsin. Çok uzun oldu biliyorum ama belki benim gibi olan hanımlara umut olur diye yazmak istedim.
