Mide bulantısı, tiksinme vs. varsa bu kabullenme durumunu daha da zorlaştırıyor, bebekle duygusal bağ kurmanıza engel oluyor. Ben de ilk başlarda psikolojik olarak bitik bir haldeydim, sorumluluk duygusu, bir varlığın bana ihtiyaç duyacak olma düşüncesi, benim sürekli her şeyiyle onunla ilgilenecek olmam falan kendimi çok çaresiz hissediyordum. Doktorlar bebekte problem olduğunu söylediği an, hastane başıma yıkıldı. Meğer farkında olmadan nasıl çok sevmişim, nasıl sahiplenmişim, her şeyim olmuş bunu o an anladım. Şimdi içimde pıt pıt hareket ettikçe dünyalar benim oluyor. Hareket etmediği zaman merak ediyorum acaba ne yapıyor uyuyor mu falan diye. Varlığını hareketleriyle hissettiğiniz zaman, fikriniz ve duygularınız tamamen değişiyor. Zor bir süreç.. Bu süreçte kabullenemiyorum, sevemiyorum gibi olumsuz cümleler kurmak yerine güzel şeyler düşünün, onunla ilgili hayaller kurun, bebek videoları izleyin, kendinize moral verin. Sağlıkla doğsunlar inşallah..