Ben de aynı durumdayım on yıl aradan sonra ikinci oğlumu kucagima aldım. Çok şükür. Ama hormonlardan sanırım psikolojim yerle bir. Durup dururken ağlayabiliyorum. Oğluma ihanet etmişim gibi geliyor, kardeşi olsun hiç istememişti. Kabul ediyorum rahata çıktığımız bir dönemde yeniden bebek büyütmek gözümde büyüyor bazen. Sonra kendime kızıyorum Allah bize onları nasip etti nankörlük etme diye. Böyle böyle uzayıp gidiyor sanırım terapiye ihtiyacım var