99da yaşamış bir insan olarak, aklımın ucundan çıkmaz ve 3 üzeri tüm depremleri hissederim... Uykular senelerdir haram. En ufak tıkırtı ve sarsıntıda uyanırım, yatakta dönerken bile... Gittiğim her alanda, yaşam ucgeni olabilecek yerleri belirlerim kafamda, diyetisyenin ofisi dahil. Bugün kontrolüm vardı ve doğumu üst katta yapmayı talep ettim, bakalım kirmadilar beni, dar orası vs dediler de bakacağız duruma göre...
Sansima, meme küçültme ameliyatımin olduğu sabah depreme uyanmıştım, bayilirken de ayilirken de beni burada bırakmayın sallanirsak demiştim...
Haberleri olabildiğince takip etmiyorum, annemlere geldik, evleri müstakil... Biz apartmanda oturuyoruz tabi... Evde de kendimce belirlediğim köşeler var, üst kat komşumuzun mobilyalarini bile hesaba katarak ayarladigim... Psikolojik bir sorun gibi görünse de insanlar bas bas bağırıyor, önlem alıyorum kendimce, gerisi Allah'ın takdiri...
Yaşadığımız apartmanda da tam orta kattayiz... Depremden iki gün sonra almistik, normalde başka bir binadaydi yazlığımız, sıfır daire ve aynı zamanda denize sıfır oh mis dedik, yeni bina... Kolumun girebileceği çatlaklar oluşmuştu... Bir gece önce gördüğüm yerler yıkılmıştı, hemen ertesi gün şu an oturduğumuz evi aldık vs... Yani binanın yaşı değil de yapanın vicdani önemli bu konularda... Eşim eve gittiğinde elli kere tembihliyorum şöyle yap böyle yap diye, içim rahat değil ama içim senelerdir rahat değil işte...