Deprem sonrası duyarsızlık dogursmiycam hissi

Question

İlk gebeliğim depremden önce herşeye dikkat ederdim ama şuan vitaminlerimi  bile almıyorum  bebeğim benden gidecekmiş gibi hissediyorum hiç. Birşeye  hevesim yok doğumum yaklasiyor  aslında ben kendimi toparliyamiyorum

Answer 1

Evet bende öyleyim 30 hafta 5 günlük hamileyim depremden 7.kattan kaçtım o kadar merdivenine nasıl indim bilmiyorum. Doğurmaya korkmuyorum doğumdan değil doğum esnasında başıma hangi doğal afet gelecek acaba diye korkuyorum 

Comments

Bende 6 ci kattan indim. Defalarca  tekrar çıktım tuvalet ihtiyacimi gidermek için arabada  uyudum  hareketsiz kaldım Rabbim sevdiklerimizi bize bağışladı beterinden krusun  ama gebe olduğumu bille unuttum

---

Sağ salim kucağımıza almayı nasip etsin Rabbım inşallah

---

Amin isallah cnm

Answer 2

Bende de aynı durum var gün satardım şimdi hep orda ki insanları düşünüyorum ve ya benimde bebeğim olunca enkaz altında kalırsa diye düşünüyorum benimde 1 ay kaldı 

Answer 3

Bebekler çocuklar bizlere ve  ülkemize umut olacak, sağlıkla mutlulukla büyümeleri nasip olsun.  

Answer 4

Öyle düşünmeyin lütfen... 99 depremini yaşamış insanlardan biriyim, ne hissettiğinizi çok iyi anlıyorum... Yılların emeği, onca hayal çöküp gidecekmis gibi geliyor ve bundan kurtulmak ne yazık ki mümkün değil. Hala atlatamadim 24 senedir. Travmatik bir olay... Şimdi hamileyim ve hiç korkmadığım kadar korkuyorum yalan yok... Eskiden bir can borcum var der geçerdim ama şimdi evladım olacak Allah'ın izni ile ve ona bu psikolojiyi yasatamam... 

Evin her bir köşesine su, vitamin gibi şeyleri yedekledim. Mesela bebek bakım çantası ben iki tane yapmıştım... Taşıma derdi olmasın diye düşünerek aynı zamanda her odada yaşamsal faaliyetler için gerekli şeyler olsun diyerek ve o keçe çantalardan ziyade hasır sert sepetlere koymuştum, eğilip bükülmesin diye... İstemsizce işte aklıma yer etmiş korkusu ve ben bunları yaklaşık bir ay önce hazırladım bıraktım ne olur ne olmaz diye.  

 Aslında farkında olmadan evde hep hayat üçgeni olabilecek yerlerde oturuyorum eskiden kalma alışkanlık işte... Kedimiz için mama istifledim her odaya, kuşumuzu cama en yakın yere koydum... her dolabın altında su stogum vardır minik, ceysu da aldım iki üç koli, aman elimin altinda olsun diyerek her odaya ve arabamıza koydum. 

Arabamizda zaten her şey var bagajda... 

Yani diyeceğim o ki, şu şoku atlatıp hayatta kaldığınızı ve hayatın bir şekilde devam ettiğini gördüğünüzde önlemler aldıkça kendinizi daha rahat hissedeceksiniz... 

Comments

Yaptıklarımız çok güzel tedbirli olmak iyi  ama bnm içitida mden hiç birşey gelmiyor öyle büyük bir depremdoki  sanki yaşarken öldürdü  o sarsintida q düşündüğün  teksey ne kadar güçsüz  ve zavalli olduğum oldu  bu tedbirlerin hepsini alsamda yasaya
 Bilecegime  inanmıyorum  bir dakika da on il yerle bir  oldu

---

Şu an çok taze olduğu için böyle düşünüyorsunuz... Senelerce kendine gelemedi Marmara tarafı ve sizin orada yıkım çok daha büyük ne yazık ki, Allah sabır versin hepinize, hepimize...
Kendinizi salmayin, hayat bir şekilde devam ediyor çünkü... Vazgeçmeyin, önlem alın, tedbirli olun... Ben her gece 4:00-4:20 arası uyanırım 24 senedir... Genelde uyumam da o saatten sonra... İşime yarar şekle dönüştürdüm bunu, istediğim üniversitenin istediğim bölümünde doktora yapıyorum şu an mesela...
Hemen olacak bir şey değil, ama geçecek bir şekilde iz biraksada onu bilin... İzi de derin oluyor, kapanmıyor ne yazık ki...

Hayatım boyunca en korktuğum şey olan apartman hayatına adım attım iki senedir ve beş katlı apartmanın üçüncü katindayiz... Allah'a emanetiz hepimiz, teslimiyet de önemli...

Bir saniyede de yerle bir olabilir, tüm ülke dünya silinebilir... Minnacık birer noktayiz nihayetinde şu evrende ama kendimizi bırakamayız... Destek alabilirsiniz psikolojik olarak. Yaşadığımız anın hakkını vermek gerek, çünkü bir saniye sonrasının garantisini kimse veremez...

Buraya kadarmış hiçbir şey eskisi gibi olmayacak diye düşünüyor ve inanıyor insan... Doğru aslında eskisi gibi olmuyor da hiçbir şey ama oraya kadar değil işte, günler geçiyor, aylar yıllar... Hep o korku taze oluyor, sen unutsan bir an için mini depremler hatırlatıyor, öncü mü? Geliyor mu kuzey faydaki kırık derken bir iki hafta insanın kalbi kalkıyor yerinden ama aklının bir köşesinde o korku ile oturuyor illa ki...

---

Haberi aldık, pazartesi sabah 6 gibi, kuzenim Diyarbakır'da öğretmen onu aradık hemen... Sonra benim tansiyon dusmedi, enkaz görüp ağladim, kurtulanlara ayrı vefat edenlere ayrı ağladım... Kalbim orada attı, damdan düşenin halinden damdan düşen anlar derler ya, boş izlemedik, ailece ağlaya ağlaya izledik... Bir gece önce deprem olduğu için eşim beni annemlere bırakmıştı, orada aldım haberi... Sonra ağlamaktan hasta oldum ve hala iyilesemedim... Düşük olan bağışıklık nedeni ile ağzım burnum yara oldu vs derken iyice vurdu hastalık... Şimdi kendi evimize geldim, uydunun fişini çektiler, interneti de sınırlı sürede kullanmama izin veriyorlar.

Ben bir yere giderken kedimi kuşumu evde bırakamam mesela... Annemlere bırakırım, en üst kata ya da bahçeye...

Answer 5

Canım geçmiş olsun öncelikle başka bir yerde tanıdık varsa doğum sürecini orda geçirsen nasıl olur en azından kendini güvende hissedersin senin ve bebeğim için en sağlıklısı o olur 

Answer 6

Allah izin verirse doğuma 1 hafta var. Bende o duygu içindeyim. Korkuyorum, memem ve kasıklarım ağrıyor. Bakmamaya çalışıyorum ama ister istemez etkileniyor insan. Hepimize Allah yardım etsin zor bir süreç 

Answer 7

Allah yardımcın olsun canım çok zor bir süreçten geçiyoruz ama ayakta durmalıyız