Benim de ilk gebeliğim. Bir ara çok bunaldığım zamanlar oldu. Çünkü eşim de 3 gün evde, 3 gün işte gemide çalışıyor. Yalnızlık iyice germişti falan. Sonra baktım hep kendime sıkıntı yapıyorum, bebeği düşünmem lazım. Oylanacak şeyler bulmaya çalıştım. İşte resim yaptım, benim alanım zaten bu. Bir şeyler okudum. Çocuğun cinsiyeti kesin belli olunca kıyafetleri eşyaları onlarla uğraştım. Beni en rahatlatan şey açıkçası bebeğimle ilgili şeyler yapmaktı. Ve hamileliğimin başından beri bebeğime günlük yazıyor onunla konuşuyorum falan :) 15,16 yaşına gelince ona hediye edeceğim. Sonra daha iyi oldum. Aştım. Aman aman sinirli, gergin geçirmedim hamileliğimi ki ben normalde agresif bir insanım bazı durumlarda :) Aksine huzur yüklendi gibi oldu bana sonrasında. Hoş birçok şey etken tabi. Hayatımda stres yok. Eşim beni rahat ettirebilmek için herşeyi ama herşeyi yapıyor. Huzurla geçiriyoruz çok şükür. Sadece artık son haftalar olduğu için zorlanıyorum. Bir an önce zaman geçsin artık Bebeğinize kavuşalım istiyorum. Bunun sabırsızlığı var :)