Şöyle ki, benşm suyum birden geldi. Ve haftam çok erkendş bebeğin yaşaması için. O yüzden suyum gelince öyle bekledik kalbi durana kadar. Tabi hastanede gözetim altında oldu. Sonra bana ilaç verdiler açılmam olunca. Aynı zamanda ağrı kesici verdiler. En son açılma 4cm olunca ameliyathaneye aldılar. Ve bildiğimiz normal doğum gibi ıkındım vs. Bebeği görmek istemediğim için hemen aldılar ve otopsiye gönderdiler.
Göremeyi kaldıramazdım ben. O sırada eşim de benimle doğumhanedeydi. O da görmedi. O anın acısıyla hiç birşey anlamıyor zaten insan. Sonradan her şeyi anlıyor insan. Yanınızda destek olabilecek biri olsun. Hiç yanlız kalmayın. Ve doya doya ağlayın ağlamak isterseniz. Çok sor bir imtihan, allah yardımcınız olsun. Son olarak, yalnız değilsiniz. Sizin, bizim gibi bu durumu yaşamış kadınlar var. Şuan 1 bebeğim var çok şükür. İnşallah sizin için de o güzel günler gelecektir.