Ben bu haftalarda böyle değildim. Daha iyiydim ama öncesinde böyle süreçlerim tabi ki oldu. Ben çok üstüne düşmeyerek, kendimi bırakmayarak ve düşüncelerimi iyi şeylere yönlendirerek içinden çıktım. Çünkü psikolojik olarak salmaya başlıyodum. İyice sıkılmıştım bu süreçten falan. Ama sonra oturdum düşündüm istediğim kadar sıkılayım, ağlayayım bir şey değişecek mi? Hayır. Bu süreci bitirmek zorundayım. Ben de daha keyifli şeyler yapmaya başladım. İşte puzzle yapmak gibi, bebeğime günlük yazmaya başlamak gibi :) Sonra onun eşyalarıyla, odasıyla uğraşmak iyi hissettiriyordu onlarla ilgilendim vs. Ki ben hamileliğimde çok yalnız kaldım. Benim eşim 3 gün işte, 3 gün evde oluyor. Gemici. Ailem zaten bu şehirde değil. Çok sıkılmıştım bir ara. Kesinkikle bir uğraş bulmalısınız. Hamilelikte böyle oluyor zaten deyip salmayın bence. Ben öyle yaptım geçti sonra. Hani diyorlar ya çok agresifim diyor bazı arkadaşlar vallahi ben agrasif olacak insandım asıl. Ama inanın tüm hamileliğimi sakin geçirdim kendi beynime telkin vere vere. Herşey bizim elimizde. Ağlamak istediğinizde ağlayın bu arada. İçinizden aksın. Bunlarda normal duygularımız.