Ah canım kıyamam sana yanlız değilsin diğer sohbet dışı bölümde postlarima bakarsan psikolojimin nasil bozulduğunu görürsün. Burda da postlarim vardır gerçi.
Benim ilk dogumumdu normali çok istedim devletten korktuğum için özelde yapcam dedim ozel deki ebe sürekli çatın dar dedi doktor da bebek iri vs dedi
en son nisanim geldi gittim nst de bebeğin kalbi hızlı (160) dan başlamıştı bende gördüm) neyse istersen suni sancı ile dogumu baslatalim ama riskli ve yine sezeryan a döner dediler
bir baktım ameliyat masasındayim.
Ben spinal oldugum için hiç pişman değilim en azından bebeğimin dünyaya geldiği ana şahit oldum .
Ben sezeryana pişmanım istemedim zaten. Ameliyat sonrası tüm beden acılarımı unutmuştum ruhum aciyordu pospartum sendromu oldum aylarca ağladım neden sezeryan oldum normal olacaktım dedim. İnan hala bile içimde ukte..
vel hasıl eğer kandirdiysalar beni Allah onlara bu dünya da öteki dünya da sorsun.
Zamanla yakinlarimin vefat ettiğini gördüm veya sma hastası olan akrabalarimin bebeklerini gördüm depremde ölen bebekleri gördüm ve dedim ki ne kadar sal.ak misim Allah sağ salim evladımı bana verdi ben çok günaha girmişim şükür etmemişim dedim şükür etimm
Şuan bu çektiğin tüm acılar geçecek en fazla 10 gün ruhunu iyileştirmeye bak
İki doğumu da tattın tecrübelisin sezeryan normalden daha zormuş ve sen buna da dayanıyorsun
Demekki Allah böyle olmasını istedi kul istedi diye olmadı. Normal olsaydı belki kötü şeyler olacaktı.
Genelde doktorlar ilki normal yapmış birini kolay kolay sezeryan a almazlar risk görmüşler ve almışlar
Uzun oldu geçmiş olsun moralini yüksek tut bana iğne yazmislardi ben yaptiriyordum ağrılarım sıfıra iniyordu. Parol değil başka bir iğneydi. Kutusu duruyordu evde olmasa atayım doktoruna danış kullanmana izin verirse mutlaka kullan