Ben de korkuyorum şuan 32+2 haftaligim ama şöyle düşünüyorum. Karnimizdaki minik ellere ayaklara kavuşmak için canımızın 1 gün yanmasını kaldırabilecek kadar güçlü kadınlarız biz. Bu sancıyı öyle ya da böyle çekeceğiz normal ya da sezaryen fark etmez. Her türlüsü zor. Ama sonunda Bi kavuşma var. Anne olmak var. Evlat kokusunu içimize çekmek var. E her sefanın bir cefası da var. Önce sancı sonra mis gibi evlat kokusu. Size tavsiyem ebenizin dediğini yapın kulağınız ebenizde olsun sancınıza değil bebeğinize odaklanması çalışın. Pes etmek yerine kavusucam yavrum az kaldı diyin. Rabbim sağlıkla kucaklarimiza almayı nasip etsin :)