Nasipse 2 ay sonra doğumum var. Normal doğum yapmayı düşünüyorum kısmetse. Kalktığımda da bakımlı ve temiz olmak istiyorum. Duş alamasam bile ıslak mendil koydum çantama. Hiç olmazsa silerim sağımı solumu diye. Ama insanlar o an sadece bebeğinin derdine düşeceksin, niye bunlari düşünüyosun filan diyor. Herkes bebeğinin derdine düşüyo sen artık annesin bebeğini düşüneceksin diyorlar. İllaki bebeği de düşüneceğim ama kendimden de vazgeçmek zorunda mıyım ki? Normalde de temiz bir insanım. Bakımlı olmayı çok seviyorum. Kendimden iğrenmek istemiyorum. Kafam karışıyor haliyle. İyi bir anne olmak kendini hiç düşünmemek midir? Aynı anda hem bebeği hem kendimizi düşünemez miyiz? İlk çocuğum. Ne yaşayacağımı bilmiyorum diye hayal mi kuruyorum? Yanlış mı düşünüyorum acaba
