40 günlük bebeğimi 4 gün önce kaybettim. Onunla birlikte benden de çok şey de gitti. Hayallerim, yaşama hevesim, umutlarım. Ciğerim sökülmüş gibiyim. 40 gün yoğun bakımda kaldığı için evine hiç gelemedi benim bebeğim, o yüzden onun kokusunu taşıyan bir iz aradım durdum günlerce. En son hastanenin morgunu aradım, çantasında zıbını veya çorabı falan var mıydı diye. Hiçbir şey bulamadım. Üzerindeki tıbbi malzemelerden birini bulsam damar yolu iğnesi, serum hortumu falan onu basacağım bağrıma. Şu an çok şanslısınız, sizin yerinizde olmak isteyen binlerce kadın var. O yüzden kıymayın bebeğinize.. Lütfen yapmayın bunu..