Annelik böyle bi şey işte en başından annemizi daha çok anlıyoruz benimde her yerim ağroyor sızlıyor hapşururken bile baskı oluyor şimdi bu neki daha çok acılarımız olucak amma sebret sonu çok güzel olucak onu kucağina aldığın zaman her şeyi unutucaksın benim bu ikinci bebeğimdi birincisi 7 haftalıkken ilerlemesi durmuşdu öldüyünü bilmeden seviyordum kanrnimi babasıda öyle tam doğum günüm 10 Ocak kanamam oldu ve öldüyünü öyrendim o güne en kotu günüm yeni yaş günüm hastanede her kez akraba anne baba benim doğum günümü kutlarken ben ağlıyordum kendimi sucluyordum keşke ben ölseydim ona bir şey olmasaydı keşke daha dikkatli olsaydım diye tam 4 ay şimdiki bebeğimi bekledim esimde diyordu ne zaman bebeğimiz olucak diye stres yapıyordum ne hallere düştüm sonunda bu meleğim geldi onunçin ben dayaniyorum her şeye babasıda öyle şimdi düşük tehlikem var dedi doktor eve geldik eşim sen uzan dinlen yemek falan temizlik yapma ben Hall ederim dedi yerimden kalkmaya bile izin vermiyo zararlı qidalar yedirtmiyo olmaz diyor bir yerim ağriyor hemen doktorla konuşuyor o ne ilax yazarsa koşup alıyo ilaçlarıma dikkat ediyo yememe içmeme işde olsa bile arıyor soruyor çoçugumuz için her şey sabr et diyor şimdi sende öyle sabr et . Bide bir krem var FASTUM GEL diye eğer doktorunla konuşsan söyle kullana bilirmiyim diye çok iyi bir şey sanki ağrını o vermiş o alıyormuş gibi