Ben de 7 ağustosta plesenta ayrılması sonucu oğlumu 30 haftalik doğurdum. Doğduğunda sadece 1600 grdi. Sonra ödemleri gitti 1400 gra indi. Sonra yavaş yavaş kilo almaya başladı. Ağzında hortumları da gördüm, kafasında hudu da gördüm, burnunda oksijen, ayağında prob, kolunda serumu da gördün. Tam 7 hafta öldük öldük dirildik. Ama 7 haftanın sonunda geçen hafta pazartesi günü önce anne bebek uyum odasına alındık. 3 gün orada kaldık. Kilo aldırdığı, iyi baktığımı görünce bebeği taburcu ettiler. Çarşambadan beri de evimizdeyiz. O yüzden sakın olun, bol bol sütünüzü sağın kendi buzlugunuzda saklayın eve gelince inanılmaz işe yarıyor o sütler. Prematureler çok güçlü bebekler. Ben de umudumu yitirdiğim çok günler yaşadım. Ağlaya sizlaya zorla o hastaneden ayrıldığım çok gunler oldu. İlk haftalar arabanın içinde hastane bahçesinde yattık eşimle. Ama sonra bunun faydasız olduğunu, onun için yapabileceğim en iyi şeyin dinlenmek ve süt depolamak.oldugunu anladim.insallah siz.de.bebekelerinize kavuşursunuz