Hamilelik döneminde hepimiz hassas oluyoruz, beklentilerimiz artıyor. Kaşrımızdaki de hassas davransın çok anlayışlı olsun istiyoruz. Olağanüstü bir süreç yaşıyoruz bir insanın hayatı boyunca yaşayabileceği en zorlu ve kutsal macera aslında bu. İster istemez her zamankinden daha nazik daha ilgili olsun da istiyoruz ama karşımızdaki tam anlayamayabiliyor bu durumu. Bazen biz yanlış anlayabiliyoruz alınganlık yapabiliyoruz. İletişim problemleri de maalesef artıyor bu süreçte. Geçen eşim ben öğürürken koltuktan kalkmadı bakmadı diye kafamda kurduğum senaryolarla boşanıyordum az kalsın :). Kendimizi iyi hissetmek için verdiğimiz mücadele dışarıdan görünmeyebiliyor bazen, her şey normalmiş biz normal bir süreçteymişiz gibi davranıyorlar. Normalde alınmayacağımız şeylere şimdi alınıyoruz. Siz en iyisi eşinizi akşam karşınıza alın, gebeliğin ne kadar zor olduğunu anlatın. Diğer gebelerden de örnekler verin, gerekirse kendi hamileliğinizi güzelleyin :) onun desteğine ihtiyacınız olduğunu, bunun geçici bir süreç olduğunu ama sizin ömrünüz boyunca unutmayacağınızı açık ve güzel bir dille anlatın. Bakalım tepkisi nasıl olacak. Gurur yapmanın vakti değil en çok eşimizin manevi desteğine muhtacız bu süreçte. Onlar da üzerine düşeni yapmalı. Ama önce farkına varmalı, siz söyleyin ona açık açık her şeyi. Hepi topu on haftanız kalmış. İdare edecektir, problemler azalacaktır inşallah. Değişen hormonlar sebebiyle çok saçma çok kötü davranmanız bile mümkün eşinize, bunu yapmayıp üstüne kahır çekiyorsak sıkıntı var demektir. Herkes üzerine düşeni yapmalı. Canınızı sıkmayın bebek de sıkılmasın. Siz açık açık konuşun eşinizle. Çözülür inşallah :)
