Ben bu postu hiç görmemişim, görseydim yorumu basardım eksiyi. Ben anskiyete hastasıyım, çok zor dönemlerden geçtim, bebeği kabulllenemedim, haliyle ilk gebeliğimdi, post açmıştım, linç yedim "bu bebeği isteyenler var sen ne diyorsun" diyenler oldu ama ağzımı açıp karşıt tek yorum yazmadım, hastalığım var diye de söylemedim çünkü biliyorum, evlat sahibi olmak isteyen binlerce anne var, binlerce insan evlat sahibi olmak için başvuru yapıyor. Benim en küçük tepkim, onların kalbinde yara bırakır diye çok korkuyorum. Hatta bazen gebelik soranların testi negatif çıksa dahi üzmemek adına negatif hamile değilsiniz diyemiyorum elim varmıyor bazen. Tüm gebeliğiniz boyunca çok şey duyacaksınız, ben çok ağrı çekiyorum, panik atağım da var, ilk gebeliğim dünyanın en tecrübesiz annesiyim, bana en çok korktuğum şeyi söylediler, "sen bu çocuğu 9 ay taşıyamican galiba ya".. bebeğime alıştım. 21 haftalık oldu, canım gidiyor ona bir şey olacak diye, karnımda emanet yeni bir can var, ben korkudan krizler geçirirken "sen 20den sonra çantanı hazırla bence seninki erken doğacak koşacan peşinde " dendi. Allah büyük, oğlumla kulaklarımızı tıkadık, koşuyorum son haftalarımıza doğru, dayan oğlum diyorum 15 16 hafta kaldı, annen sırf senin için dayanıyor.