Merhaba, çok geçmiş olsun, benim ilk postumu okursanız kendinizi bulursunuz. 24 yaşındayım ama 10 yıldan fazla süredir panik atak ve anksiyete hastasıyım, çocuk yaşım da tanıştım anksiyete ile, 18 yaşından sonra da sitem edip ilaçlara başladım, korku, kaygı, olumsuz düşünceler hiç peşimi bırakmadı. Evlendim, ben çok çocuk severim, istiyordum çok istiyordum, isteyerek hamile kaldım, hamile olduğumu öğrendikten sonra aklım bunu çok başka yerlere çekti, kendimi hamile gibi değil, hasta gibi hissettim. Ağlama krizleri, yemekten kesilme, çığlık atarak ağlama, nefesi kontrol edememe, bu çocuğu istemiyorum yapamicam sanırım korkuları beni mahvetti, uyumak uzak dursun uykuya daldığım andan itibaren saniyesin de uyanıp nefessiz hıçkırarak ağlıyordum, ne yaşadığımı bi ben biliyorum, bir de ne zaman dinecek bunlar diye en sonunda ağlayan eşim biliyor. Anne evine geldim, biraz duruldum ama bazı zamanlar geliyor, 1 hafta boyunca korkarak kendimi yatağa kapatıyorum, kalkmıyorum, uyanmak istemiyorum, böyle böyle 25 haftaya geldim, geldim ama şeker var sende diyorlar, strese ne kadar dayanabilirdim zaten merak ediyordum. Beni passiflora sakinleştiriyor ve seni çok iyi anlıyorum. Merak etme, bu duyguları yaşayan sadece sen değilsin.
Benim tutunacak eşimden başka dalım yoktu, senin geri de 2 evladın var, onlar için dayanmalısın.