Benim ilk gebeliğim, evde bir çocuk olmamasına rağmen aşırı sinirliyim, en ufak şeyde ağlıyor veya sinirden kafaya takıyorum, etrafımdakileri çok fazla kırıyorum bu yüzden. Çok üzülüyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Ben her detayı en ince ayrıntısına kadar anlatan biriyim ve olayların bana da aynı şekilde anlatılmasını isterim, bir şeyleri atlayıp atlayıp olayları anlattıklarında kavga çıkıyor çünkü duymak istediğim ayrıntılar söylenmemiş oluyor, yanlış anlaşılmalar yaşanıyor ve kalpler kırılıyor maalesef, gebeliğin de çok büyük etkileri var elbette ama yapacak bir şey yok maalesef.