Ben büyük konuşmak istemem ama şu şartlarda bile (durumum iyi çok şükür) ikiz istemem. Hayatından 4 seneyi sorgusuz sualsiz silip atmak demek ikiz. Ne kadar destekçin olursa olsun hiç kolay değil. En basitinden emzirmek bile ne kadar zor. Biri emerken öbürü aç bekliyor ya da itiş kakış ikisini aynı anda emzirmeye çalışıyorsun. Bekâra boşamak kolay derler, hamileye de bebek bakması kolay ama insan içine girip yaşayınca anlıyor. İkizlerde birer anne baba da promosyon verilmediği sürece o çocuklar hep eksik kalıyor maalesef... Tabii sizin çocuk yetiştirme algınız nedir bilmiyorum ama ben çocuğuma güler yüzle iki laf edip sevgimi veremedikten sonra ne anlamı var ebeveyn olmanın. Kedi de ürüyor bu mantıkla.