Ben hiç korkmadım.. Çok iyi hazırlandım.. Nefes egzersizlerine çalıştım.. Ne yapmam gerektiğini öğrendim.. Doğum sancılarım başladı, aaa ne kadar az sancı herkes abartıyormuş diye düşündüm.. Sancı araları gülüp oynuyorduk biz, çok keyifli bir ortamdı.... Sonra dakikalar azaldıkça sancı şiddeti arttı ve dayanılmaz hale geldi, çok agrasif olmaya başladım kimse konuşsun bana dokunsun espri yapsın istemiyordum.. Tahammülüm bitmişti.. Neyseki ne yapmam gerektiğini biliyordum.. Karşımdaki saate baktım bana ebeler 6-7 saat sürer dediklerinde canım çok sıkıldı ve o kadar dayanamam dedim yapmam gereken şeye odaklandım 1 saat içinde bebeğim geldi.
Sana şunu söylemek istiyorum, doğum sancısı var bu bir gerçek buna engel olamazsın.. Ama o sancılar geldiğinde ne yapman gerektiğini bilirsen çabuk atlatırsın.. Bebeğini kucağına aldığı an ise sanki hiçbirşey yaşamamış gibi hissedersin..
Normal doğum belki zor ama sadece birkaç saat süruyor.. Sonrasında hemen ayağa kalktım ben.. Sezeryan kolay ama iyileşme süreci uzun..
Rabbım kolay doğum nasip etsin..