Bebeğim doğumdan sonra küveze alındığı için bebekle ilgilenme durumum olmadı maalesef ama çabuk toparladım. Ertesi gün kalkıp yavaş yavaş kendi işimi yaptım. Sorun bu değil ki zaten sezeryandan sonra toparlamak kolay, asıl sorun o ameliyatın varlığını ömür boyu çekecek olmak. Bir yıl oldu ben doğum yapalı, yaz günü bile çorapsız gezemiyorum ufacık bir soğukta günlerce dikişlerim sızlıyor. Hafif bir rüzgar alsam dikişler şişiyor. Ameliyat yeri hissiz, her an sızlamaya acımaya müsait. En üzücü tarafı da koşamamak. Geçenlerde bir köpek çıktı karşıma, o an kendimi o kadar çaresiz hissettim ki koşmanın verdiği acıyla köpeğin saldırması aynı şey bile olabilirdi benim için. Çok uzun süre ayakta duramıyorum, tempolu yürüyemiyorum, yarım insan oldum ya. Sezeryandan sonra herkes bir şekilde toparlar, önemli olan sonra yaşayacağınız olumsuzluklar. Bebek korur gibi ömür boyu dikişlerinizi koruyacaksınız. Hadi benimki yeni ama ameliyatın üzerinden yıllar geçen arkadaşlar da aynı sorunu yaşıyor maalesef. Keşke riskli gebelik olmasaydı da normal doğum yapsaydım..
