Merhaba,
Öncelikle başınız sağolsun, sabır dilerim.
Hamilelikte yoğun duygusal stres ve sürekli ağlama, bebeği etkileyebilir. Sürekli ağlama, anne adayının stres seviyelerini artırarak, bebeğin gelişimi üzerinde olumsuz etkilere yol açabilir. Özellikle hamileliğin erken dönemlerinde, annenin yaşadığı stres hormonları bebeğe geçebilir. Ama insan kendini de tutamıyor size ağlamayın diyemem. Sizin elinizde olan bir şey değil çünkü. Ben de 11 haftalık hamileyim, babamı çok erken, ani kaybettim. Ben de çok üzülüyorum yeri geliyor hüngür hüngür ağlıyorum. Torun çok istiyordu, göremeyecek diye üzülüyorum ama şunun da etkisi olabilir hamileyken daha çok duygusallaşıyoruz bu da biraz bizi ağlatıyor bence. Önemli olan kendimizi yıpratmamak, ölümlerini kabullenip çok üzülmemek. Maalesef üzülmemeye çalışacağız. Çünkü ölüm tek gerçek ve aslında biz yaşayanlara daha zor. Şu an içimizde bir canlı büyüyor. Ondan sorumluyuz. Hayata bir canlı getireceğiz. Abinizin vefatının sizi ne kadar üzdüğünü anlıyorum ama biraz kendinizi telkinleyip daha az yıpratmaya çalışın kendinizi. Hayattaki sevdiklerinize odaklanın. Ben mesela anneme, eşime odaklandım. Neyse ki onlar var diyorum. İnternetten bu yas süreci üzerine yazılar okuyup videolar izleyebilirsiniz kabullenmenizi kolaylaştırır. Biz ne yaparsak yapalım artık hayatta sevdiğimiz o insanlar yok maalesef. Ama emin olun yanınızda olsaydı, lütfen bu kadar kendini üzme önüne bak çocuğuna odaklan derdi. Siz abinizin anılarını yaşatın, onun sevgisi hep sizinle beraber. Anılarınız sizinle. Çocuğunuza abinizi anlatacaksınız, fotoğraflarını göstereceksiniz. Ama şimdi sürekli ağlar üzülürsek bebeğimiz bundan etkilendiğinde daha da üzülmeyecek miyiz.. özellikle belirli bir aydan sonra duydukları şeyler onları etkiliyor, sizin ağlamanız onun da ağlamasına sebep olacak. Yanlış anlamayın size ağlamayın üzülmeyin demiyorum ben de ağlıyorum üzülüyorum ama bu hamileliğimden önce daha çoktu şimdi çocuk olduğu için bunu yönetmeye başladım. Beyninize ne derseniz neye odaklanırsınız beyin ona inanır. Çok yıpratmamaya çalışın kendinizi. Aklınızı oyalacak bir uğraş da bulabilirsiniz. Siz kendinizi daha iyi tanırsınız. Size ne iyi geliyorsa neyi yapmaktan mutluysanız bol bol onu yapın. İşin özü duygularımızı kontrol altına almak. Bebeklerimizin bize ihtiyacı var. Zor bir süreç, hamilelik zaten çok duygusal ama mecburuz..