Ya üzülmemek elde değil, o bi gerçek. Bak mesela benim 12 hafta 4 günlükken falan bi sağlık problemim oldu, aile hekimine gittim, ordan acile gönderildim, ordan da şehir merkezindeki acile sevk edildim ambulansla. Tansiyonum yüksekti, kanımdaki oksijen seviyesi ciddi anlamda düşüktü, şiddetli öksürük, kalpte sıkışma ciddi anlamda nefes darlığım vardı. Hani 3 5 adım attığımda dahi ciddi anlamda sıkışıyodum sanki kilometreler koşmuşum gibi. Değerlerimin bi çoğu altüst olmuş durumdaydı. Doktorlar bebek için iyi şeyler söylemediler. Hatta kontrol ettiklerinde şimdilik kalp atışı var, şimdilik yaşıyo, şimdilik hareketli şeklinde konuşuldu benimle. Bu arada sırf bana yapmak istedikleri ilaçlı tomografi için ha, bebeğin kendisinde bi problem yok. Benim durumum kötüydü. İşte bebeğin yaşama şansı yok, öncelik sensin, bebeği alabiliriz şeklinde konuştular hep. Bi yandan arkadaşım endişeliydi bebek için korkuyodu ve bana yansıtıyodu. Ama Allah biliyo ya çok da umursamadım kimin ne dediğini. Kim ne derse desin aynı şeyi söyledim, nasibi varsa olur, nasibi yoksa ölür. Hastanede 5 gün kaldım, 2 ve 3. Günden sonra değerlerim yavaş yavaş normale yaklaşmaya başladı, 5. Gün çıkışım yapıldı. Tüm o süreç boyunca kan sulandırıcı iğne kullandım günde 2 kez ve hala kullanmaya devam ediyorum. Bebeğim şuan 17+5 oldu, benim yeme düzenim yavaş yavaş düzelmeye başlayınca onun az da olsa yavaşlayan gelişimi de olması gereken seviyeye döndü. Hatta çok şükür şuan olması gereken gelişim düzeyinden birkaç gün ileride gidiyo. Allah'a dayan, Allah'a güven. Verirse de hiç şüphesiz vardır bi bildiği, alırsa da hiç şüphesiz vardır bi bildiği. Emin ol iki şekilde de hayırlı olan olmuştur