Ben doğum hikayelerini hiç dinlemedim. Herkesin farklı olur. Kendimi strese sokmayayim dedim. Doğumdan 2 gün önce annem yemekte beni dogururken yaşadıklarını anlattı. Doktorum da annemin fiziksel yapısına benzeyen bisey söyledi. Aslında 3 saate doğar falan diyor ebeye. Ama ben o kadar annemin anlattıklarına odaklandım ki, doktoru duyamıyordum bile. Birde kendi doktorum izindeydi. Yabancı Bi doktor. Ben akşama kadar doğmaz bu bebek diyip duruyorum. Doktor biseyler diyor ama yok. Ben sezeryana alın dedim. Doktor sorun yok, hersey yolunda falan diyor. Ben anneme benzemisim yok akşama kadar dayanamam diyorum. Kendi kendimi korkuttum. Doktorda sezeryana aldı. Aradan zaman geçtikçe o an neler konuşulmuş falan anlıyorum hatta, keşke kendi doktorum olsaydı da beni kendime getirseydi. Artı olarak hastanede tek başımaydim. Annem ya da eşim o an yanımda olamadılar. Eşim geldiğinde ben bebek kucağımda odaya yeni geçiyordum. Gerçi sezeryan oldum, ama gören herkes normal doğurdum sanıyordu. O kadar iyi geçmişti.