O muayeneler doğumdan zor zaten, doğum sabır işi eğer sabrını tüketirsen zorlanıyorsun, mesela şey gibi, baş ağrın var ama çok uzun sürerse artık balyoz yiyormuş gibi hissedersin kafana, dövülmüş gibi olursun. Doğum aynı böyle. Başta dayanıyorsun sonra sabrın azaldığı için zorlanıyorsun iyice, vücudun yoruluyor. Aslında doğumu, doğuma kadar düşünmemek en iyisi çünkü doğaçlama birşey ve o an için güçleniyorsun, ondan önce cesaret etmek zor. Ben ilk doğumumda şey demiştim, bu gün biterse her gün biter. O kadar bıkmış ve bunaalmıştım çünkü dediğim gibi uzun sürmesi insanı asıl bunaltan şey. Ama şimdi yine korksam da normal istiyorum çünkü normal doğumu çok sevdim tüm onlara rağmen, çocuğumun çıktığı ve rahatladığım ve onu kucağıma aldığım o anı yeniden yaşamak istiyorum. Zorladığım kısımları da hiç düşünmüyorum. O an hallederiz bir şekilde, zaten mecburen:)) ya biraz gözü kara olmak gerekiyor gerçekten, hayat tamamen böyle bir şey. Öldürmeyen güçlendirir:)