Yılların panik atak hastası biri olarak dönem dönem bahsettiğiniz şeyleri ben de yaşadım.
Her şeyden önce yaşadığınız bu duygusal dalgalanmaların hamilelik hormonlarıyla ilişkilendirilebileceğini unutmayın. Özellikle 32. haftada, vücutta ve zihinde büyük değişiklikler oluyor, bu da ruh halinizi etkileyebilir.
Kendinizi suçlamayın sizin elinizde olan bir şey değil bu.
Hormonlar, yaşanmışlıkların birikimi, yapamadıklarınız, siz farkında olmadan bilinçaltına attığınız her şey buna sebep.
Tabiki de psikologa gidip danışmak en mantıklı yol ama maddi olarak İmkanınız yoksa evde şunları yapabilirsiniz:
Nefes egzersizleri, meditasyon veya yoga gibi gevşeme teknikleri, aniden gelen öfke ve stresle başa çıkmanıza yardımcı olabilir. Bu teknikler, hem zihninizi hem de bedeninizi rahatlatabilir. Youtubeta yüzlerce video var özellikle nefes egzersizleri gerçekten çok önemli hiçbirimiz doğru düzgün nefes almıyoruz. Hamilelik meditasyonu hamilelik yogası yazıp onları da yapabilirsiniz, vücudunuzu ne kadar rahatlatırsanız psikolojinize o kadar iyi. Sürekli evde vakit geçiriyorsanız evden uzaklaşın yürüyüşe gidin.
Sevdiğiniz şeyleri yiyin için. Eşinize duygularınızı anlatmak, yaşadığınız ruh hali değişimlerini anlamasına yardımcı olabilir. Destek almak ve anlayış görmek, öfkenizi kontrol etmenizi kolaylaştırabilir.
Kendinizi suçlamak yerine, bu duyguların geçici olduğunu hatırlamaya çalışın. Bebek ve hamilelik süreci fiziksel ve duygusal olarak yorucu olabilir. Kendinize karşı nazik olmak, vicdan azabınızı hafifletebilir. Korkmayın bebeğinize bir şey olmaz sadece kendinizi yıpratırsınız. Bir oturup düşünün ne yapmaktan hoşlanırım ne bana zevk verir, aklınıza ne geliyorsa onu yapın. Yakın arkadaşınız varsa dertleşin. Her şey geçici bu bir süreç. Konuşarak derdinizi açarak hafiflersiniz. Sizi içinizde rahatsız eden bir şeyler vardır mutlaka. Onlar neler oturun düşünün. Kimseye anlatamazsanız bile kendi kendinize konuşun. İyi geliyor