Çok geçmiş olsun rabbim hepimizin kucağına sağlıklı evlatlar almak nasip etsin. Öncelikle herkesin acısı kendisine büyük ve zor bunu biliyorum ben bunu 39+5 haftalık bebeğimde yaşadım bütün hazırlıklarını yapmış ve doğumu bekliyorduk. Herşey normal giderken bunu öğrendim ve haliyle yıkıldım başta kabullenmek istemedim sonra mecbur bu acıyla yüzleştim çünkü yeni gelenlere yol açmak lazımdı. Öncelikle herşey biz insan oğlu için bunu bilmek lazım herkesin büyük küçük farklı imtihanları var. Benim bu süreci kabullenmemi sağlayan şey 6 Şubat depremi oldu o depremdeki acıları görünce benim acım o kadar da büyük gelmedi. Başta neden ben diye düşünüyordum sonra gördüm ki bu sadece benim başıma gelmiyor. Ve yine 6 şubatta enkaz altından sağ çıkan minicik bebekleri gördüm ve enkaz altında sağ salim doğan çocukları bunlar bana nasip olsa kucağıma alırdım dedirtti. Ama üzerinden iki buçuk yıl geçti hala canımın çok acıdığı geceler, gülerken ağladığım günler oluyor rabbim sabır versin.
