Hamilelikte Duygusal Gelgitlerle Başa Çıkmak: Duygusal Rahatlama Yöntemleri Nelerdir?

Question

Merhaba iyi günler dilerim. Planlı bir hamilelik yaşıyorum sürpriz değildi. Başından beri duygularım çok gelgitli. Bu beni çok yoruyor. Bazen ağlıyorum bu bebeği istemiyorum diye kendime bile istemiyorum diyemiyorum ki.. Kendimi çok kötü hissediyorum sonra. Bazense o kadar çok istiyorum ki doğsun onu seveyim nasıl bir duygu bilemiyorum. Hiç anne olmadım. Ona yetemiycegim gibi geliyor. Kendimi hep ağlarken buluyorum. Ne yaşıyorum bilmiyorum ama lohusalık depresyonu gibi bir hâl var bende. Daha doğmamış bir bebeğin hüznünü çekiyorum. 24. haftadayım. Mental olarak çok yoruldum bittim artik. En azından birisi gelip bende böyle hissediyorum dese rahatlayacak gibiyim.. Ama hep çevreme bakıyorum annelik duygusu onlara çoktan gelmiş bebek aşkı gelmiş.. Ben ne zaman tam manasıyla hissedeceğim .. Ya doğduktan sonra onu istemezsem diye de korkuyorum.. Benim gibi hisseden var mı? Nasıl bu durumu düzelteceğim? Nasıl bebeğime alisabilirim?

Answer 1

İlk oğluma hamileliğimde ayrıldım ilk eşimden doguma kadar istemiyordum ve sunni sancı ile doğum yapmaya yatirildim haber verdim gel al oğlunu diye. Aramızda bağ kalsın istememistim ama doğum yapıp da kucağıma aldığım ilk dakika herşey anlamını yitirdi tek oğlum önemli oldu benim için. Tabii ki asla vermedim ve iyi ki doğurdum diyorum. Annelik duygusu bir anda oluşmaz canım gonlunu rahat tut ♥️ kucağına aldığın an kokusunu içine çektiğin an ne kadar bağlandığını ne kadar istediğini anlayacaksın çok normal hissettiklerin. Kendini yargilama hiç doğuma kadar da hamileliğin keyfini çıkar ☺️

Answer 2

Hepsi hormonal, hormonlar lohusalıktan sonra vücuda bu etkiyi yapmıyor sonra düzeliyor insan.

Hamilelik sadece bedensel değil zihinsel de bir yük. Her nimetin bir külfeti vardır derler. Bu nimetin külfeti de bunlar. Her hamile gel-gitler, saçma sapan duygular yaşıyor. Az veya çok hepsi bir ölçüde yaşıyor. Bu tarz şeyleri ise dışarıya kimse açıklayamiyor çünkü kınanırız:))

Bende de şu var. İkinci çocuğum ve istedim olmasını planlıydi yani. Ama doğumuma iki hafta kaldı ve ben şu aralar bocaladim. Özellikle hamileliğin prenses ayları denilen ikinci trimesterda çok çok mutluydum ve heyecanla bekliyordum. Hersey güzel olur ikisine de bakabilirim, yetebilirim diyordum. Şuan birine bile bakamıyorum buna nasıl bakacam. Ben niye böyle bir işe kalkıştim diye aklımdan geçiyor. Hiç dogurasim yok ama artık doğsa da rahatlasam da diyorum. Doğunca beden yükü gidecek ama bebek bakımı var ne rahatı diyorum. Böyle bir saçma düşünce döngüsüne girdim ve içten içe de bu düşüncelerin aslında bana ait olmadığını hissediyorum. 

Bence sizin de yaşadığınız çok tabi bir süreç. Tek sıkıntısı insanı çok yoruyor ve biraz uzun sürebiliyor. Bazı insanlar bebeklerine kavuşur kavuşmaz, bazıları ise anneliği kabullenimce bundan kurtulabiliyor ki ben ilk bebeğimde anneliği bir süre kabullenip bu güzelliğin keyfini çıkaramamiştim

Comments

Aynı duyguları geçiriyorum bende , Allah kolaylık versin bacım

Answer 3

Merhaba bende 24+3 teyim 14 yaşında bir kızım var bu ikinci gebeliğimin ara çok uzun olduğu için kızımla o kadar çok yaşadığımız anlar ve anılar var ki benim de en büyük endişem yeni gelen bebeğimi ya ilk kızım gibi sevemezsem bu beni aşırı üzüyor ilk kızımın yeri sanki asla dolmaz gibi bebeğimi seveceğimden emin olmama rağmen onun için hazırlık ve sabırsızlık ile bekliyor olmama rağmen bu şekilde hissediyorum bence doğumdan sonra kavuşunca bunların hepsi geçecek inşallah Allah sağ salim kucağınıza almayı nasip etsin