Zamanında 3 yıl panikatakla mücadele etmiş biri olarak şunu söyleyebilirim, ne ilaçların ne de doktor görüşmelerinin bunu çözeceğine inanmıyorum. En azından bende işe yaramadı. Bende her şeyin bitmesine sebep olan şey şu farkındalıktı; panikatak krizlerinde yaşadığın çarpıntı, baş dönmesi, titreme, terleme... Bunların hepsi vücudun kendini koruma şekli. Yani sen kötü bir şey yaşama diye vücudun mücadele ederken böyle şeyler hissediyorsun. Öyle zamanlarda korkma ve aklına şunu getir, bunların hiç biri gerçek değil, vücudum ben kötü bir şey yaşamayayım diye mücadele ediyor ve birazdan geçecek. Panik ataktan kimse ölmedi, kalp krizi veya felç geçirmedi. O anlarda düşüncelerini kontrol edebilirsen kazanan sen olursun. Bebeğinden güç al onlar bizi koruyorlar. Sağlıklı bir hamilelik geçirip bebeğini kucağına alacaksın. Endişelenip üzülüp bebeğini de üzme olur mu?